Zingende harten

Deze keer een ander soort creativiteit: die van het zingen. Zoals ik bij de blog over Annie M. G. al schreef: ik zing graag en als kind zat ik al  op een koor. Het is zo fijn om  met anderen te zingen en te merken en horen hoe je samen iets mooi kunt laten klinken.
Als je zoals ik geregeld naar de kerk gaat ben je ook gewend om te zingen en je op die manier te uiten.  Wat kan dat fijn zijn! Zingen maakt gelukkig, dichtte Huub Oosterhuis.

Dit verhaaltje gaat over een koor , dat ik afgelopen zondag in een collegezaal van de Leidse Universiteit hoorde(en zag !) Het koor heet Het Zingend Hart en een vriendin van ons zit er al jaren op . We hebben het koor dan ook al gezien bij diverse uitvoeringen, die altijd even creatief en origineel zijn. En daarbij zijn het ook nog eens echt goede zangers!

Deze opvoering vond plaats in de faculteit voor Aziatische talen, vlakbij de Hortus Botanicus en ging over Von Siebold(1796-1866), een Nederlandse arts, die ooit terecht kwam in Japan, op het eiland Deshima. Zijn levensverhaal werd verteld door ' hemzelf ' en het koor zong ter illustratie Japanse en Chinese liedjes en liederen daar tussendoor,zelfs een heel oud gedicht ,op muziek gezet door de dirigent Guido van Swieten. Met het nodige toneelspel daarbij. Prachtig! Wat een creativiteit had de regisseur daar in gestopt! Hoe je met simpele attributen veel kunt uitbeelden. Het was heerlijk om naar te luisteren en vooral te kijken naar het plezier van het koor. Ze zingen met hun hart! Onze Japanse buurvrouw, die met ons mee was gegaan zong spontaan sommige liedjes  mee. Ze kende ze uit haar jeugd. Een compliment voor het koor :verstaanbaar zingen in een taal , die je helemaal niet kent!

Von Siebold heeft er oa voor gezorgd, dat Leiden zijn Hortus heeft en in zijn huis aan het Rapenburg in Leiden is nu een Japans Museum.Een boeiend persoon. Ik ga daar binnenkort vast eens kijken !

En wil je ook eens echt vanuit het Hart horen zingen, dan geeft dit Leidse koor deze voorstelling  nog vandaag en morgen. Meer weten?  hetzingendhart.nl

Bruiloft

Een paar weken geleden trouwde onze oudste zoon. Het was een dag vol liefde. Ontroerend om te zien hoe het bruidspaar elkaar na zoveel jaren samen nu 'echt' het ja-woord gaf. Officieel, met familie en vrienden er bij. Een betrokken ambtenaar van de burgerlijke stand maakte er een onvergetelijke ceremonie van, ook voor ons als ouders.

Ook  de tijd van voorbereiding is er een van een hoop liefde. Je denkt als moeder weer aan dat kleine jongetje, hoe je daar al van hield. Je denkt aan zijn speciale plek in het gezin, hoe warm de broer- en zus- band is. En je probeert in liefde iets te doen met je creativiteit, want dat hoort er voor mij helemaal bij, natuurlijk!

Er kan geen bruiloft zijn zonder herinneringen,  grapjes en plagerijtjes en alles moet mooi versierd zijn. Voor dat laatste zorgde de bruid zelf vooral. Zij bakte met liefde de heerlijke bruidstaart met daar bovenop een bruidspaartje, gekocht in Amerika, dat sprekend leek! Verder was blauw de bruiloftskleur, dus de kringloopwinkels werden geplunderd op allerlei blauwe flessen, die bij het diner op tafel stonden met witte rozen er in. Prachtig!

Een van mijn creatieve bijdragen aan deze dag wil ik jullie meegeven: het maken van een schilderij als herinnering aan de mooie dag. Ik had het al eens eerder gedaan , bij een verjaardag van mijn man en bij een verjaardag van ons huis. Je maakt met potlood een duidelijke tekening op een canvas doek (deze keer van 60 bij 80 centimeter) en laat de gasten van het feest het schilderij inkleuren met verf .Je zet het doek op een ezel in de feestlocatie, zet er bakjes verf en kwasten bij (en babydoekjes voor de schoonmaak).  Af en toe spoor je de gasten een beetje aan om creatief te zijn, tussen het dansen door. Enkelen moeten een drempel over, maar als ze een maal bezig zijn vinden ze het leuk, geven ze hun eigen draai aan het schilderij en ontstaan er daarbij soms spontane gesprekken tussen onbekenden van elkaar.

Na het feest heb ik het schilderij mee naar huis genomen voor de 'finishing touch'. Een kloddertje hier en daar maakte het helemaal af. En nu hangt het bij het bruidspaar thuis als een vrolijke herinnering aan die dag vol liefde. Een van de gasten had het door: er zweeft een hartje tussen bruid en bruidegom!