Kerst 2021

Het is alweer bijna Kerst . Dit jaar, met zijn beperkingen , maar met ook zoveel moois , is alweer bijna om. Ik leef dit jaar echt naar Kerst toe . Wat heeft de wereld haar Redder toch nodig ! Ik had al het idee om een engel-kaars te gebruiken voor onze kaart dit jaar . Daar zocht ik een tekst uit de Bijbel bij en ik was geraakt door wat de engel tegen de herders zei in de Kerstnacht : Wees niet bang , want ik kom jullie goed nieuws brengen : vandaag is jullie Redder geboren ! Zitten wij ook niet te wachten op nu eens goed nieuws ? Zijn we ook niet soms bang ? Dit is een blijde boodschap en daarom kunnen we ontspannen, zoals Wouter in zijn elfje achterop zegt: Het- goede nieuws- van vandaag is:- mijn redder is geboren- ontspan ! Het is feest ! Bij dat feest hoort voor mij ook een boompje en dit jaar heb ik er een gevilt. Eerst met kleindochter Lucy, die geen school had en bij oma was . Het werd een leuk kleintje - in de vorm van een kegel, met verschillende kleuren groene wol en ik naaide er vrolijke 'ballen' aan. Lucy blij met haar kunstwerk . Voor mezelf maakte ik een iets grotere , waar ik een tak in deed en die tak zette ik in een homp zelfhardende klei, die ik bruin verfde. Om het boompje wikkelde ik een snoer met 80 led-lichtjes, dat ik hier en daar vastnaaide. Een heel gezellig resultaat, vind ik . Wil je weten hoe je zo'n 'kegel' vilt ? Ik leg het graag een keer uit. Jullie allemaal fijne feestdagen gewenst en een ontspannen en natuurlijk creatief 2022 ! Voor sommigen is dit alvast een voorproefje van wat er binnenkort in de brievenbus ligt , voor anderen een kaart via deze blog . Hartelijke groeten! Janneke

Nummer Honderd !!

Mijn lijst van blog-posts geeft aan dat dit verhaal nummer 100 is! Wat een mooi getal en wat was het leuk om al die honderd stukjes te schrijven! Het is zoals er boven de blog staat : je kunt creativiteit niet opmaken- hoe meer je gebruikt, hoe meer je krijgt . Ik merk dat nog steeds! Deze honderdste post gaat over mijn Kamer 100 ! Het is een oudje , met een hangend reservoir en een trekker (wij trekken dus nog echt door) , donkerrode tegels aan de muren en grijze accenten . Eigenlijk is hij aan een opknapbeurt toe en voordat dat gaat gebeuren wil ik jullie toch laten zien hoe hij nu is... Het begon met geursteentjes in de vorm van vuurtorentjes. En mijn grote liefde voor die ene vuurtoren op 'ons' Terschelling : de Brandaris. Daarna kwam de trekker in vuurtoren-vorm, kwamen er foto's van die mooie lichten , die we zelf zagen over de hele wereld . Daarna magneetjes, miniatuurtjes, vingerhoedjes, beschilderde steen, een handdoek- met... Kortom: een verzameling ! Het zijn er nu 61. Er hangt zelfs een tekening van de tattoo, die onze drie kinderen op hun been hebben laten zetten , alledrie dezelfde om hun band aan te geven. Een 'lighthouse 'is iets van 'thuis'. Laatst kwam ik ergens een spreuk tegen, die me erg aansprak- hij hangt er natuurlijk ook - en die eigenlijk een beetje verklaart waarom ik zo gek ben op vuurtorens : "Lighthouses don't go running all over an island looking for boats to safe, they just stand there: shining " Voor mij: wees maar gewoon wie je bent- dat hebben jullie kunnen lezen in honderd verhaaltjes ! Ik kijk al uit naar nummer 101!

Gauguin (en wij) in Bretagne

Deze zomer waren we in Bretagne. Voor mij een lang gekoesterde wens. Wat is het toch prachtig daar! Naast de natuur houd ik ook erg van cultuur en zo zijn we in deze vakantie het spoor van de schilder Gauguin een klein stukje gevolgd. In Pont Aven, waar hij ooit woonde, zich thuis voelde en net als de boerse bevolking op klompen liep, waren we in het plaatselijke museum. Daar hangt veel kleurrijk werk van de School van Pont Aven , maar heel weinig van Gauguin zelf. Zijn schilderijen hangen inmiddels over de hele wereld. We waren ook in een eenvoudig grijs kerkje , Chapelle de Tremalo, bij Pont Aven , waar een Christusbeeld hangt dat Gauguin gebruikte voor zijn schilderij 'de gele Christus". Ik vond het indrukwekkend om daar te zijn. We reden op een middag naar Le Pouldu, nu een toeristisch plaatsje, maar met een verrassend leuk klein museum in het pension Buvette de la Plage , waar Gauguin woonde, toen hij na een reis naar de tropen weer terug kwam in Bretagne. De moeite waard. Zelfs met het verplichte mondkapje op, wat op een grappige manier werd aangegeven. Je zag er de kamers van hem en zijn vrienden, de schilderspullen, de creatief bewerkte muren, deuren en ramen en je hoorde in elke kamer ook de geluiden, die er hadden kunnen klinken. Bijzonder, alsof de schilders elk moment konden thuis komen van een uitje naar het strand. Gauguin zocht in de tropen naar het paradijs, dat hij eigenlijk nooit vond. Voor mij ( en ook voor hem , denk ik) heeft Bretagne wel iets paradijselijks! Ik vond het heerlijk om zo weer veel mooie kunst te zien, om iets meer te weten te komen over Gauguin, geinspireerd te worden door zijn kleuren, maar ook door het schitterende landschap, de rotsen, de bloemen, de zee ! Maar daarover vast later nog eens meer.

Pimpen en Pinksteren

Zoals jullie weten houd ik van oude spulletjes. Lekker snuffelen bij de kringloop of bij het grof vuil op straat. Of soms iets te krijgen uit een erfenis. Dan houd ik ervan om er net even mijn eigen draai aan te geven , lekker te pimpen , dus ! Dat deed ik laatst met bedlampjes voor onze nieuwe slaapkamer. Ze kostten slechts een paar euro , maar waren zwart met grijs- helemaal niet mijn kleuren... Dus ik ontvette en schuurde eerst de poten en spoot ze met goudkleurige verf. Toen de kapjes : een dun laagje witte acrylverf en daarna met dikkere verf witte bloemetjes er op . Dat stond al beter. Maar ik wilde er groen in hebben , dus om de bloemen heen groene verf. Dat stond leuk , maar toen de nieuwe gordijnen kwamen sloeg het nergens meer op . Dus - voor die paar euro's kun je niets verprutsen - rode verf erover . Ja , gelukkig , helemaal geslaagd! Ik kan er nog elke avond van genieten! Lekker gepimpt! Hetzelfde deed ik met zo'n ouderwets donkerbruin eikenhouten kastje . Vooral weer goed ontvetten , schuren en dan meerdere lagen witte lak erover . Een heel ander gezicht ! Hij was bedoeld voor mijn strand - kamertje , dus op de binnenkant ging ik lekker los : strandgeel, zeeblauw en het blauw van de lucht... Nu staan mijn zee - spulletjes er in : schelpen, stenen, een bootje en natuurlijk vuurtorens ! Om zomaar naar te kijken en te dromen van het strand. Pimpen dus , die oude spulletjes, in plaats van de afvalberg groter maken ! En weet je wat ik op deze Pinksterdag dacht : de Geest pimpt ons ook op ! Al het oude , lelijke in ons wordt mooi gemaakt door Hem en dan komen liefde , blijdschap , vrede , geduld , vriendelijkheid en goedheid te voorschijn en kunnen anderen (en wij zelf) veel meer van ons genieten!

Prenten

Peuters zijn dol op voorgelezen-worden. Dat zie ik steeds weer in mijn werk op het kinderdagverblijf. Wat is het leuk om te merken, dat de kinderen helemaal 'in ' het verhaal kunnen zitten, als je met een beetje creativiteit voorleest. De mensen van de bibliotheek geven daar cursussen over aan ons, als pedagogisch medewerkers, maar het belangrijkste daarbij is volgens mij : gewoon durven en doen! En het hoeft helemaal geen toneelstuk te worden. Ze leren er trouwens enorm veel van, die kleintjes! Vooral op mijn dagverblijf, waar veel peuters meertalig zijn. Waar ik graag naar kijk tijdens het voorlezen (en de peuters ook, natuurlijk) zijn de platen in zo'n prentenboek. En dan vooral hoe ze zijn gemaakt, met wat voor materiaal en met welke techniek, (daar leer ik van). De meeste prenten zijn kunstwerkjes op zich en dat is dubbel fijn, nu we niet meer zomaar naar een museum kunnen . Knap ook , om de essentie van het verhaal in alle eenvoud, maar toch heel mooi en aansprekend neer te kunnen zetten. Hieronder een paar voorbeelden van boeken, die in de Voorleesweek - die elk jaar in januari wordt georganiseerd, speciaal voor jonge kinderen - het 'prentenboek van het jaar' werden. Kijk eens naar Krokodil, Moppereend, Tijger en Coco . Daar zijn bijvoorbeeld , naast allerlei soorten verf en krijt , uitgeknipte figuren gebruikt, waardoor het nog spannender wordt om naar te kijken. Ik droom er wel eens van om zelf ooit een prentenboek te kunnen maken. Maar daarvoor wil ik er eerst nog heel veel voorlezen en bekijken. En dat vinden mijn peuters helemaal niet erg!

Vrolijke stenen

Deze keer de foto's eens eerst, ze zijn zo vrolijk!

De eerste keer , dat mijn kleinzoon er een vond in ons plaatselijke bos was ik verbaasd. Iemand had een prachtig beschilderde steen zomaar voor het grijpen op een boomstam gelegd. Ik werd er blij van en we namen hem mee als echte 'schat'. Een paar weken later vonden we er weer een : een uiltje, zorvuldig geschilderd , dat aan de voet van een boom was neergelegd. Ik dacht natuurlijk meteen aan mijn lievelings-prentenboek: Mama kwijt. Hij was te mooi om mee naar huis te nemen. Hier moesten meer mensen van genieten. Maar ik was wel weer helemaal blij. Wat geweldig om op deze manier de wereld een beetje leuker en mooier te maken. Je creativiteit daarvoor te gebruiken! Pas daarna hoorde ik, dat er zoiets bestaat als : Happy Stones, inderdaad bedoeld om mensen in deze tijd een beetje vrolijker te maken. Mijn kleindochters waren ook meteen enthousiast en zo zaten we op maandag middag stenen te beschilderen met acrylverf en toen ze droog waren togen we naar ons bos om ze te 'verstoppen'. Een leuk, spannend werkje! En dan de maandag daarna kijken of ze weg zijn gehaald- en ja , hoor. Ik hoorde, dat het de bedoeling is dat je de steen, die je vindt weer op een andere plek terug legt. Vorige week waren mijn dochter, kleindochter en ik in een huisje in Epe en in dat park vonden we zelfs stenen van mensen van een zorgboerderij in Drenthe.(dat stond achterop) Wat leuk! We hebben ze natuurlijk verlegd en zelf zijn we ook weer aan het schilderen geweest. Ik had bij de kringloop ( ja, ik kon weer, op afspraak) acrylstiften gevonden, die het heel goed deden op stenen. Wat een feest. Lekker spelen! Zo leuk om een kaboutertje uit een boom te laten kijken... of een lieveheersbeestje in het gras te leggen... Je ziet ook een foto van een grafsteen. Die van mijn familie. We hebben tijdens ons bezoek daar een paar symbolische stenen neergelegd- met liefde... eens iets anders. Maar, mocht je zomaar eens ergens een beschilderde steen tegen komen? Wees blij! Geniet ervan en leg hem stiekem ergens anders neer- of maak er zelf eens een! Daar word je vrolijk van.

Slaapkamer-spreuk

Twintig jaar geleden waren wij op vakantie in Amerika. We bezochten vrienden , die daar wonen of woonden , reisden rond en hadden een geweldige tijd met ons gezin. Een land met ruimte, vond ik het toen, letterlijk en figuurlijk. Ik hoop dat die ruimte er nog of weer is. Er ligt wel een stukje van mijn hart, vooral omdat ik indertijd ook veel creativiteit zag , daar. En wat heb ik daarom genoten van de woorden van Amanda Gorman, de jonge dichteres , die bij de inauguratie van president Biden sprak. ' The new day blooms as we free it, for there is always light, if only we're brave enough to see it, if only we're brave enough to be it! ' We logeerden toen aan een mooi meer in het huis van heel gastvrije mensen. Op het nachtkastje naast mijn bed stond een kaart , met daarop de tekst: ' Before you go to bed give all your troubles to God. He is going to be up all night anyway. '( Geef voor je naar bed gaat al je zorgen aan God. Hij is toch de hele nacht wakker) Een prachtige spreuk, vond ik en toen ik weer in Nederland was besloot ik hem te schilderen op de muur van onze slaapkamer , helemaal rondom. Daar heeft hij twintig jaar gestaan en ons veel gegeven. We voelden ons er door omgeven. Eind vorig jaar kochten we een nieuw, eindelijk echt goed bed en we vonden het tijd om meteen de slaapkamer op te knappen . Je snapt het al: de spreuk ging van de wand, want er ging geverfd worden. Kaal, hoor. Maar we bedachten natuurlijk meteen een nieuwe plek: pal boven ons bed , zodat we er nu als het ware door toegedekt worden. We hopen er nog lang van te kunnen genieten! Hoe ik die woorden op de wand gemaakt heb? Ik heb de regels op een groot vel dun (pak)papier geschreven tussen lijntjes en op de grootte en letters , die ik mooi vond. Toen dat goed was heb ik hem overgebracht op de muur . Ik had geen carbon- papier, hoewel dat geloof ik nog wel bestaat, maar heb een wit vel papier ingekleurd met houtskool. Het papier met de houtskool-kant naar de muur tussen de tekst (voorzichtig op de muur geplakt) en de muur houden en dan met een scherp potlood de woorden overschrijven. Ze komen dan netjes op de muur terecht. Je haalt het papier weer weg enkunt dan met acrylverf (op acrylverf) de spreuk in je eigen kleur schilderen en eventueel versieren. De quilt op het bed ligt er trouwens ook al twintig jaar. Gemaakt van lapjes, die we kochten tijdens diezelfde reis. Het patroon heet veelzeggend ' Lovers-knot '. Slaap lekker allemaal!

Prachtvilt

Van de week heb ik weer eens lekker gevilt: gekleurde plukken wol, zijde en wollen draden met water en zeep omgetoverd tot twee bol-potten. Je ziet ze op de foto: de vorm van een bloembol en er kunnen hyacintjes in . Alvast een beetje lente en zo fijn om te doen . Dat brengt me op ander viltwerk, dat van Claudy Jongstra . Zij is de bekendste viltster van ons land en zij stopt er haar ziel en zaligheid in. Ze heeft een boerderij in Friesland, waar ze haar eigen schapen houdt en planten kweekt , die ze gebruikt om de wol mee te verven . Alles helemaal milieuvriendelijk en vooral zoals het vroeger gedaan werd . Vlak voor de lock-down was ik in de Lakenhal in Leiden bij haar prachtige tentoonstelling . Je loopt er in een vilten wereld, die zij daar geschapen heeft en kijkt er zelfs tot in het heelal . Prachtige kleuren, structuren, vormen en zelfs geuren . Ze wil heel graag, dat wij onze zintuigen weer gaan gebruiken- allemaal. Je mag helaas niet aan haar werk komen . Wij deden dat een keer in Leeuwarden, omdat het er zo enorm toe uitnodigde, maar kregen wel een boze suppoost achter ons aan... Nu heeft ze bedacht elke bezoeker bij de ingang een pluk wol te geven om te voelen . Goed idee ! Ik heb er lopen genieten! In een film over haar werk zie je ook hoe ze zich heeft verdiept in het verven van die oude Leidse lakenstoffen , de geheimen, die daar achter zaten. Elke verver had zijn eigen geheim . Boeiend om te zien , vooral als je in de Lakenhal bent ! Helaas is dat mooie museum nu gesloten , maar de tentoonstelling zou in elk geval tot half maart duren. Wie weet krijgen we de mogelijkheid om nog of weer te gaan kijken . Ik hoop het , want als we het nu over swols goed hebben, noem ik dit Prachtvilt, dat tot op de bodem gaat !