Zussenboekjes en meer

In januari schreef ik over de zussenboekjes. Ik had er weer zin in en wist toen ook: als ze klaar zijn is het maart en zijn de saaie wintermaanden weer voorbij. En ja, het is maart , de zon schijnt en ze zijn klaar. Vorige zondag hebben we, bij een gezellig kopje koffie en wat lekkers, elkaar ons eigen boekje terug gegeven. Een mooi moment: voor het eerst je boekje bekijken? Negen zussen hebben er zoveel liefde en bemoediging voor jou ingestopt en zoveel creativiteit!
We maken ook altijd een rondje hoe iedereen het vond en dat was weer heel positief. Als je voor het eerst mee doet is het even wennen, maar het wordt steeds leuker. Tien weken blijkt lang genoeg te zijn en de hele club kijkt alweer uit naar volgend jaar ! Want dan gaan we weer en we hebben nu al afgesproken, dat iedereen dan een thema neemt, waar zij op dat moment mee bezig is en de anderen spelen in op dat thema , met beelden en teksten.
Wat ben ik blij, dat iemand ooit op het idee van de rondzendboekjes is gekomen!
En nu lekker de zon in!

bladzij uit mijn boekje

Vorige week trouwens weer anders creatief bezig geweest. Ik heb kaarten gemaakt, die zondag in de kerk verkocht werden en de opbrengst was voor een jeugdgroep, die deze zomer een werk- vakantie in Moldavië gaat houden.Mijn schilder- maatjes waren ook bezig geweest en zo kregen we een mooi  bedrag bij elkaar.

Het was  leuk om te doen. Wat zijn er toch veel mogelijkheden om kaarten te maken ! En het is zo leuk om een persoonlijke, handgemaakte kaart te krijgen! Ik ben nu eens mijn mappen met ooit gemaakte aquarellen, tekeningen , collages ,  foto's ,enz. doorgegaan, (recycling dus en ik zie ze toch niet zo gauw in een museum hangen...), heb daar wat geschikt was uitgehaald en dat in stukken geknipt. Je krijgt dan soms weer mooie nieuwe composities, die bijzondere kaarten opleveren. Gecombineerd met vrolijk bedrukt vloeipapier is het weer helemaal iets anders.
De blanco kaarten met enveloppen kun je kant en klaar kopen, ( hoeft niet duur te zijn) ,maar je kunt ze natuurlijk ook zelf maken (zelfs de enveloppen ).
 Je kunt er je fantasie helemaal in kwijt. Probeer het eens!

Sorolla in Madrid

Vorig jaar juli werd ik 60. Een mooie leeftijd ,waarbij ik het lekkere gevoel had : nu weet ik langzamerhand wel een beetje wie ik ben en wat ik wil. Mijn creativiteit en liefde voor kunst kan en wil ik niet meer weg denken uit mijn leven,  horen er gewoon helemaal bij. Zo kwam ik ook op het cadeau, dat ik aan mijn geliefden en vrienden vroeg: geld voor een weekend naar een stad met mooie musea. Er zijn veel van die steden, veraf en dichtbij.

Met het bedrag, dat ik kreeg was ik heel blij, want ik kon best ver weg en zo koos ik voor Madrid. Toen ik daar namelijk ging googelen naar musea kwam ik een voor mij nog onbekende schilder tegen:Joaquin Sorolla, een Spaanse Impressionist. Ik was meteen gegrepen door zijn werk. Hij heeft geprobeerd, net als zijn mede-impressionisten, het zonlicht te vangen in zijn schilderijen en daar is hij helemaal in geslaagd. Hij leefde van 1863 tot 1923 , woonde in Valencia en was vaak bij de zee te vinden, met zijn gezin.Later ging hij wonen in een huis in de hoofdstad. Zijn werk wilde ik graag in het echt zien!

Afgelopen weekend was het zover: samen met mijn Wouter reisde ik naar Madrid. Het was er heerlijk weer en het eerste museum dat we bezochten was : het Casa Sorolla, een groot oud huis met een mooie tuin erbij. Het was genieten om in die tuin te zitten, tussen de kleurige Spaanse tegels ,maar vooral  om door de kamers te lopen en de mooie ,vrolijke, lichte schilderijen te bekijken. Mijn eigen thema kwam ik ook  tegen: moeders en kinderen, prachtig ! Jullie zien er hier een paar van. En  een foto van het huis.
Sorolla's werk doet me denken aan dat van de impressionistische schilders uit Skagen, in Denemarken, dat te zien is in de Hirsprung Sammlung in Kopenhagen. Dat is een pareltje van een museum, net als de Casa Sorolla.
Die Deense schilders , onder andere Krøyer ,waren ook dol op het licht aan zee, net als de Nederlander Blommers trouwens, van wie er vorig jaar een prachtige tentoonstelling in het Katwijks Museum ( over pareltjes gesproken) was. En wat word ik daar zelf ook altijd vrolijk van! Dus werd ik ook  heel blij van deze schilderijen.

Na het bezoek aan Museo Sorolla was het uitje naar Madrid eigenlijk al geslaagd en helemaal na de sangria op een terrasje in de zon, daarna. Maar er is nog veel meer te zien in die mooie stad! Daarover een volgende keer!

40 dagen

Vanaf afgelopen woensdag zitten we weer in de 40- dagen-tijd. Dagen om toe te leven naar Goede Vrijdag en Pasen: het sterven en de opstanding van Jezus. Ik vind het de laatste jaren steeds meer een mooie tijd, een tijd van meer nadenken over wie Jezus is geweest, wat Hij voor ons heeft gedaan en nog betekent. En daar hoort dan ook soms iets 'doen' bij, om me beter te kunnen concentreren.
Ik volg dit jaar de online kunstretraite van Davitha van de Kuilen: elke dag een mail met kunstwerken rond een thema, om over na te denken. Dat past bij mij. Mooi.

 Vorige week ben ik ook aan het vilten geweest voor de 40-dagen: een kanselkleed voor onze kerk, dat er  gisteren voor het eerst hing. Op een witte ondergrond heb ik drie verticale en drie horizontale stroken gevilt , die in het midden met elkaar verweven zijn en zo samen een kruis vormen. Achter de stroken in het middelpunt een lichtgeel rond. De stroken bestaan uit allemaal verschillende lapjes, op een ondergrond van paarse wol, aan elkaar gevilt en  daarna geknipt.

Ik wil hiermee uitbeelden, dat je in de 40- dagen-tijd door bezig te zijn met het leven en lijden van Jezus, je dat verweeft in jouw leven. Net zoals je als gemeente (die bestaat uit een veelkleurig gezelschap)  met elkaar verweven raakt als je er met elkaar mee bezig bent. Het gele ronde vlak is het Paaslicht , dat ook al op de achtergrond aanwezig is. We weten al hoe het afloopt (nee, begint !) In het centrum  van het kruis zijn door het weven  een paar openingen ontstaan. Daarin kunnen briefjes gestopt worden met daarop woorden, die iemand kwijt wil bij het kruis.

Het was fijn dit gisteren aan mijn broers en zussen in de kerk te kunnen meegeven, in de hoop, dat het iets toevoegt aan hun 40 dagen!

(afmeting: 60 bij 100 cm)