Kerstkaart 2020

En alweer is het bijna Kerst... ook in dit jaar waarin alles anders ging. Weer zitten we in een lock-down, waardoor ook de Kerst anders zal zijn. Geen familiefoto voor ons met z'n elven dit jaar , zoals voorgaande keren bij de denneboom, voor het eten. Geen Kerstavond, waarin we zingen met ons koor. Geen kerkdiensten met veel mensen bij elkaar en kippenvel als we met z'n allen 'Ere zij God' zingen... Maar wel de Hoop, God zij dank, door het Kind in de kribbe. Die is er en blijft en is misschien wel extra dit jaar. Samen met kleindochter Lucy heb ik kaarten zitten maken voor de bewoners van het verpleeghuis in ons dorp. Zo steken we een kaarsje aan daar, hoop ik. Daar gaat namelijk onze kaart van dit jaar over : je kunt beter (maar) een kaars aansteken, dan klagen over de duisternis... En middenin de kaarsvlam staat het goede Kerstnieuws: het donker heeft het niet kunnen winnen van het LICHT . Dat geloven we. Wees blij! Het 'elfje' op de achterkant van de kaart is weer van Wouter: Licht- geeft zicht- op wat raakt ;- wij wensen je goed- Leven! Ik wens jullie allemaal veel Licht in deze tijd!

Kaars met naam

In de krant stond vorige week de kop: Meghan Markle doorbreekt taboe. Ik was nieuwsgierig en ging lezen. Het verhaal ging over een miskraam , die zij deze zomer had gehad en waar ze over durfde praten, zelfs met een jounalist. Hoe goed dat was, omdat er nog steeds veel te weinig over gepraat wordt terwijl het best veel vrouwen ( en hun mannen) overkomt. Ik moest daarbij meteen denken aan drie gezinnen uit onze kerk, bij wie het vrolijke verwachten, van meer dan 12 weken, omsloeg in verdriet. Alledrie dit voorjaar. Wij hadden het toen meteen gehoord. En nu, op de laatste zondag voor Advent - eeuwigheidszondag- lieten ze de naam, die ze aan hun veel te kleine kindje gaven noemen in de rij van overledenen. Wat was dat mooi en teer -en goed! En dapper ook, hoewel ik vind , dat je juist in de kerk zoveel troost kunt vinden. Ik mocht voor die dienst het liturgisch bloemstuk maken en ik verwerkte daar kaarsen in met de namen van de overledenen , dus ook drie kaarsen voor die kleintjes. De kaarsen waren door linten verbonden met de Paaskaars, dus met het Licht van Christus. Wat een troost. Ik las ook een klein gedichtje voor dat ik ooit maakte voor ons eigen te kleine kindje. Je ziet het hieronder. Het namen- zetten -op- kaarsen was nieuw voor mij, maar leerde ik van mijn dochter: je neemt een witte kaars, een dun laagje wit tissuepapier, een zwarte stift, een stukje bakpapier en een fohn.Je schrijft de naam met stift op de tissue. Knip het uit zodat er wel aardig wat ruimte om de naam is. Leg het op de goede plek op de kaars. Doe er bakpapier strak omheen (evt met plakband aan de achterkant vast) BLaas dan met een warme fohn op de naam. Het kaarsvet smelt een beetje en de tissue komt vast in de kaars te zitten.Zorg dat je de tissue niet meer ziet en de naam duidelijk is.Het kan een warm klusje zijn, dus een ovenwant is niet overbodig.Je haalt het bakpapier eraf en de kaars is klaar. Ook een leuk werkje om zo persoonlijke kaarsen of met een mooie spreuk er op te maken voor Kerst. Op die 'eeuwigheidszondag'merkte ik wel weer : gedenken doet goed !