zondag 17 december 2017

Kerst elfje

Het is alweer bijna Kerst . De dagen zijn kort en we hebben zelfs al sneeuw gehad. Ik kan hier elk jaar wel van genieten : kaarsen aan en knus met een boek op de bank. Een heerlijk boek voor deze tijd vind ik trouwens Rosamunde Pilcher's  ' Winter Solstice' (dat is de Engelse titel). Een en al Engeland, sneeuw , mooie karakters en een liefdevolle sfeer.

Iets anders moois in deze tijd is , dat er weer kerstkaarten verstuurd kunnen worden. Zoals ik vorig jaar al schreef, maak ik ze al jaren zelf. Het hoort er zo bij voor mij. Het bepaalt me bij waar het met Kerst echt om gaat en is natuurlijk opnieuw een mogelijkheid om creatief te zijn.

Dit jaar heb ik de kaart niet in m'n eentje gemaakt. Wouter, al meer dan 37 jaar mijn lieve echtgenoot, heeft een nieuwe bezigheid: hij maakt Elfjes. Dat zijn kleine gedichtjes  van 5 regels met in totaal 11 woorden. De eerste regel 1 woord, de tweede 2, de derde 3 , de vierde 4 en de laatste 1. In zo weinig woorden kun je vaak veel zeggen ! Hij is enthousiast geworden door het boekje 'Elfentroost' van Nettie Rottier : rouwverwerking in elf woorden. Zij vond troost in het maken van elfjes, als eilandjes van rust in het rouwland waarin ze zich bevond. Een waardevol boekje.

Dus het 'beeld' op de kaart (een foto van een collage, gescheurd uit tijdschriften) is van mij en het 'woord' is van Wouter. Hieronder zie je het gezamenlijke product, dat een aantal van jullie in het echt krijgen en waarmee ik jullie allemaal een mooi Kerstfeest wil wensen en Hoop, Licht en Leven en veel creativiteit voor 2018!



zondag 3 december 2017

Troost

Vorige zondag was het weer de laatste zondag voor advent en werden in onze kerk de overledenen herdacht. Het was een mooie dienst. Wat is het toch goed om zo'n zondag te hebben, stil te staan bij verdriet en rouw. Dat is er immers en we leven er te vaak langs heen.

Aan mij was weer gevraagd om een gedicht te doen in de dienst , net als vorig jaar. Ik wist dat ik toen heb gezocht in allerlei dichtbundels , niets kon vinden en toen zelf een gedicht heb gemaakt. Deze keer heb ik maar niet eens meer gezocht en ben ik meteen zelf gaan dichten (ik deed dat in het vliegtuig terug van Mallorca, op zeer grote hoogte, dus dichter bij de  hemel....)

Het thema van de dienst was: ( Gods) liefde is sterker dan de dood. Ik moest daarbij meteen denken aan het overlijden van mijn vader, alweer 12 jaar geleden. Het gedicht zie je hieronder en het mooie is : door het onder woorden brengen van wat er gebeurde heb ik zelf troost ervaren. Wat is dat toch bijzonder!

 Troost

Mijn vader was gestorven
en, vol verdriet, dacht ik :
hoe zal dat zijn, te leven zonder hem,
zonder zijn stem,
zijn liefde om mij heen?
Donker zal het zijn
en heel alleen.

Maar toen ik zag hoe hij,
al niet meer hier, daar lag,
was juist die liefde
alles wat er van hem bleef.
Een liefde als gelouterd door de dood,
zo mooi, zo troostend groot.

En ik nam afscheid,
kuste voor het laatst
zijn heel vertrouwd gezicht,
dat nog steeds, maar nu zonder woorden,
zei: God is mijn licht !-
Liefde is sterker dan de dood !