Kerst elfje

Het is alweer bijna Kerst . De dagen zijn kort en we hebben zelfs al sneeuw gehad. Ik kan hier elk jaar wel van genieten : kaarsen aan en knus met een boek op de bank. Een heerlijk boek voor deze tijd vind ik trouwens Rosamunde Pilcher's  ' Winter Solstice' (dat is de Engelse titel). Een en al Engeland, sneeuw , mooie karakters en een liefdevolle sfeer.

Iets anders moois in deze tijd is , dat er weer kerstkaarten verstuurd kunnen worden. Zoals ik vorig jaar al schreef, maak ik ze al jaren zelf. Het hoort er zo bij voor mij. Het bepaalt me bij waar het met Kerst echt om gaat en is natuurlijk opnieuw een mogelijkheid om creatief te zijn.

Dit jaar heb ik de kaart niet in m'n eentje gemaakt. Wouter, al meer dan 37 jaar mijn lieve echtgenoot, heeft een nieuwe bezigheid: hij maakt Elfjes. Dat zijn kleine gedichtjes  van 5 regels met in totaal 11 woorden. De eerste regel 1 woord, de tweede 2, de derde 3 , de vierde 4 en de laatste 1. In zo weinig woorden kun je vaak veel zeggen ! Hij is enthousiast geworden door het boekje 'Elfentroost' van Nettie Rottier : rouwverwerking in elf woorden. Zij vond troost in het maken van elfjes, als eilandjes van rust in het rouwland waarin ze zich bevond. Een waardevol boekje.

Dus het 'beeld' op de kaart (een foto van een collage, gescheurd uit tijdschriften) is van mij en het 'woord' is van Wouter. Hieronder zie je het gezamenlijke product, dat een aantal van jullie in het echt krijgen en waarmee ik jullie allemaal een mooi Kerstfeest wil wensen en Hoop, Licht en Leven en veel creativiteit voor 2018!

Troost

Vorige zondag was het weer de laatste zondag voor advent en werden in onze kerk de overledenen herdacht. Het was een mooie dienst. Wat is het toch goed om zo'n zondag te hebben, stil te staan bij verdriet en rouw. Dat is er immers en we leven er te vaak langs heen.

Aan mij was weer gevraagd om een gedicht te doen in de dienst , net als vorig jaar. Ik wist dat ik toen heb gezocht in allerlei dichtbundels , niets kon vinden en toen zelf een gedicht heb gemaakt. Deze keer heb ik maar niet eens meer gezocht en ben ik meteen zelf gaan dichten (ik deed dat in het vliegtuig terug van Mallorca, op zeer grote hoogte, dus dichter bij de  hemel....)

Het thema van de dienst was: ( Gods) liefde is sterker dan de dood. Ik moest daarbij meteen denken aan het overlijden van mijn vader, alweer 12 jaar geleden. Het gedicht zie je hieronder en het mooie is : door het onder woorden brengen van wat er gebeurde heb ik zelf troost ervaren. Wat is dat toch bijzonder!

 Troost

Mijn vader was gestorven
en, vol verdriet, dacht ik :
hoe zal dat zijn, te leven zonder hem,
zonder zijn stem,
zijn liefde om mij heen?
Donker zal het zijn
en heel alleen.

Maar toen ik zag hoe hij,
al niet meer hier, daar lag,
was juist die liefde
alles wat er van hem bleef.
Een liefde als gelouterd door de dood,
zo mooi, zo troostend groot.

En ik nam afscheid,
kuste voor het laatst
zijn heel vertrouwd gezicht,
dat nog steeds, maar nu zonder woorden,
zei: God is mijn licht !-
Liefde is sterker dan de dood !

Zingende harten

Deze keer een ander soort creativiteit: die van het zingen. Zoals ik bij de blog over Annie M. G. al schreef: ik zing graag en als kind zat ik al  op een koor. Het is zo fijn om  met anderen te zingen en te merken en horen hoe je samen iets mooi kunt laten klinken.
Als je zoals ik geregeld naar de kerk gaat ben je ook gewend om te zingen en je op die manier te uiten.  Wat kan dat fijn zijn! Zingen maakt gelukkig, dichtte Huub Oosterhuis.

Dit verhaaltje gaat over een koor , dat ik afgelopen zondag in een collegezaal van de Leidse Universiteit hoorde(en zag !) Het koor heet Het Zingend Hart en een vriendin van ons zit er al jaren op . We hebben het koor dan ook al gezien bij diverse uitvoeringen, die altijd even creatief en origineel zijn. En daarbij zijn het ook nog eens echt goede zangers!

Deze opvoering vond plaats in de faculteit voor Aziatische talen, vlakbij de Hortus Botanicus en ging over Von Siebold(1796-1866), een Nederlandse arts, die ooit terecht kwam in Japan, op het eiland Deshima. Zijn levensverhaal werd verteld door ' hemzelf ' en het koor zong ter illustratie Japanse en Chinese liedjes en liederen daar tussendoor,zelfs een heel oud gedicht ,op muziek gezet door de dirigent Guido van Swieten. Met het nodige toneelspel daarbij. Prachtig! Wat een creativiteit had de regisseur daar in gestopt! Hoe je met simpele attributen veel kunt uitbeelden. Het was heerlijk om naar te luisteren en vooral te kijken naar het plezier van het koor. Ze zingen met hun hart! Onze Japanse buurvrouw, die met ons mee was gegaan zong spontaan sommige liedjes  mee. Ze kende ze uit haar jeugd. Een compliment voor het koor :verstaanbaar zingen in een taal , die je helemaal niet kent!

Von Siebold heeft er oa voor gezorgd, dat Leiden zijn Hortus heeft en in zijn huis aan het Rapenburg in Leiden is nu een Japans Museum.Een boeiend persoon. Ik ga daar binnenkort vast eens kijken !

En wil je ook eens echt vanuit het Hart horen zingen, dan geeft dit Leidse koor deze voorstelling  nog vandaag en morgen. Meer weten?  hetzingendhart.nl

Bruiloft

Een paar weken geleden trouwde onze oudste zoon. Het was een dag vol liefde. Ontroerend om te zien hoe het bruidspaar elkaar na zoveel jaren samen nu 'echt' het ja-woord gaf. Officieel, met familie en vrienden er bij. Een betrokken ambtenaar van de burgerlijke stand maakte er een onvergetelijke ceremonie van, ook voor ons als ouders.

Ook  de tijd van voorbereiding is er een van een hoop liefde. Je denkt als moeder weer aan dat kleine jongetje, hoe je daar al van hield. Je denkt aan zijn speciale plek in het gezin, hoe warm de broer- en zus- band is. En je probeert in liefde iets te doen met je creativiteit, want dat hoort er voor mij helemaal bij, natuurlijk!

Er kan geen bruiloft zijn zonder herinneringen,  grapjes en plagerijtjes en alles moet mooi versierd zijn. Voor dat laatste zorgde de bruid zelf vooral. Zij bakte met liefde de heerlijke bruidstaart met daar bovenop een bruidspaartje, gekocht in Amerika, dat sprekend leek! Verder was blauw de bruiloftskleur, dus de kringloopwinkels werden geplunderd op allerlei blauwe flessen, die bij het diner op tafel stonden met witte rozen er in. Prachtig!

Een van mijn creatieve bijdragen aan deze dag wil ik jullie meegeven: het maken van een schilderij als herinnering aan de mooie dag. Ik had het al eens eerder gedaan , bij een verjaardag van mijn man en bij een verjaardag van ons huis. Je maakt met potlood een duidelijke tekening op een canvas doek (deze keer van 60 bij 80 centimeter) en laat de gasten van het feest het schilderij inkleuren met verf .Je zet het doek op een ezel in de feestlocatie, zet er bakjes verf en kwasten bij (en babydoekjes voor de schoonmaak).  Af en toe spoor je de gasten een beetje aan om creatief te zijn, tussen het dansen door. Enkelen moeten een drempel over, maar als ze een maal bezig zijn vinden ze het leuk, geven ze hun eigen draai aan het schilderij en ontstaan er daarbij soms spontane gesprekken tussen onbekenden van elkaar.

Na het feest heb ik het schilderij mee naar huis genomen voor de 'finishing touch'. Een kloddertje hier en daar maakte het helemaal af. En nu hangt het bij het bruidspaar thuis als een vrolijke herinnering aan die dag vol liefde. Een van de gasten had het door: er zweeft een hartje tussen bruid en bruidegom!

Annie M .G.

Mijn kleindochter wilde graag met mij naar de film, deze herfstvakantie. Gezellig samen met de bus naar...Dikkertje Dap .Zij zit bijna nooit in de bus en ik ook niet.
Voor mij werd het een nostalgisch uitje. Ik zag mezelf weer knus met mijn moeder in de bus naar de stad (Zwolle) gaan .Maar de nostalgie ging verder.

 Toen ik de tonen van het Dikkertje Dap-liedje hoorde zat ik weer op het kinderkoor van vroeger. Daar zongen we allerlei liedjes van Annie M.G. Schmidt. Alles uit het hoofd, dus de teksten zijn er in gestampt en ik zing ze nog zomaar mee. Ze zingen zo lekker ! Van de toren van Bemmelekom tot de tante en oom in Laren en de slaapwandelende vorst uit Sankaratzo. Met ook nog eens twee zingende zussen in huis waren de liedjes echt onderdeel van mijn leven.

kippetjes van de koning

meester van Soeten

En zo'n twintig jaar later ook van dat van mijn kinderen. Het grote boek Ziezo kwam geregeld uit de kast en ik las de versjes voor. Ze zijn ook zo fijn om voor te lezen! (Bijna een logopedische oefening.) We hadden verder een lp, waarop zo'n keurig kinderkoor zong over de Kippetjes van de koning en over Meester van Soeten, twee van mijn favorieten. Die klonken vaak door de kamer en elke keer vond ik ze weer grappig.

Laatst dacht ik: nu zijn ze wel verdwenen, die liedjes, maar gelukkig toch niet .Daar heb je ineens Dikkertje Dap weer! Hoe oud zou hij inmiddels zijn?
 Hij blijkt nog even jong als toen. Ze hebben er een mooie, leuke, lieve, vrolijke, Hollandse film van gemaakt. Mijn kleindochter en ik hebben samen zitten genieten. Ik natuurlijk ook van het feit alleen al om met haar naar de film te gaan!
Een aanrader voor kinderen van bijna vier tot een jaar of zeven. En voor oma's!

In deze blog over creativiteit kan Annie M. G.  dus echt niet ontbreken. Haar liedjes zijn niet alleen nostalgie, maar ook cultuur, want ze gaan al  jaren mee!

Bible jounaling

Ik had er al veel over gelezen en gezien op Pinterest en op mijn verjaardag kreeg ik zo'n echte bijschrijf-bijbel. Maar ik durfde, gek genoeg, nog niet te beginnen.
Bible-jounaling, een vrij nieuw begrip, overgewaaid uit Amerika. Je laat je creativiteit de vrije loop in een speciale Bijbel, met dikker papier en meer wit op elke bladzij. Helemaal iets voor mij zou je zeggen.
Toch moest ik een drempeltje over: je gaat toch niet zomaar "kliederen" in dat bijzondere Boek.
Maar gelukkig was er een workshop, waar ik aan mee kon doen en waar de drempel werd weggehaald .Het is alleen maar een verrijking voor jouw Boek en voor jezelf. Je maakt er iets heel persoonlijks van. En nu ben ik dus bezig! Fijn om te doen!

Als een tekst mij aanspreekt, bijvoorbeeld na een preek op zondag , schrijf ik die tekst groot uit of ik maak er een plaatje bij. Soms gebruik ik eigen woorden om iets uit te drukken.
 Eerst smeer ik wat doorzichtige gesso op de plek waar ik ga schrijven of tekenen. Dan drukt het niet door naar de andere kant van de bladzij. Als dat droog is ga ik aan de slag, met potlood, stiften, aquarelpotloden, water. Dus : op een heel andere manier laat ik de tekst tot me spreken .Ik 'prent ' hem letterlijk in.  Soms helpt een malletje of een foto van iets me een beetje.
Er zijn inmiddels  allerlei hulpjes te koop in de boekhandel en voor mooie letters kan ik de sites of boeken over Hand-lettering raadplegen .

Maar voor mij is het belangrijkste dat die bijschrijf-bijbel een persoonlijk handboek voor mijn leven wordt, een 'journal' van mijn persoonlijke relatie met  God. Van al die keren, dat Hij echt iets tegen mij te zeggen had !

Nog even een heel praktisch puntje: mocht iemand dit lezen, die hier ook al mee bezig is, dan is mijn vraag : welke gesso gebruik jij? Die van mij, van het merk Amsterdam bevalt nog niet helemaal goed. Ik ben benieuwd!

hulpmiddelen

Dorignac

'Mijn ogen nieuwe kost geven' zei ik een paar blogs geleden. Dat is een van de mooie kanten van op vakantie gaan. En het is gebeurd: ik heb weer nieuwe, inspirerende dingen gezien. Soms zoek je ze bewust, vaak kom je ze zomaar tegen.
In Bordeaux, waar we een dag naar toe gingen vanaf onze camping aan het Bassin van Arcachon, viel het plaatselijke Museum van Schone Kunsten een beetje tegen. Het werd verbouwd en  was rommelig .Maar in de Galerie des Beaux Arts, vlak bij het museum, was een verrassende tentoonstelling. De aankondiging maakte me al een beetje nieuwsgierig en eenmaal binnen was ik verbaasd: ik had nog nooit van deze schilder gehoord! En kijk wat een mooi werk!

Georges Dorignac werd geboren in Bordeaux in 1879 en overleed in 1925. In 1899 ging hij naar Parijs en kwam daar in contact met allerlei kunstenaars en stromingen. Zijn prachtige impressionistische moeders-en-kinderen spraken mij natuurlijk meteen aan, maar ook zijn krijttekeningen ( Rodin noemde hem een beeldhouwer op papier) zijn mooi en krachtig. Hij tekende later de (te) hard werkende arbeiders van zijn tijd. Dat deed me meteen  denken aan Kathe Kollwitz. Ze hebben in dezelfde tijd geleefd! Zouden ze van elkaars werk geweten hebben?
Dorignac was op het laatst veel bezig met decoratief werk, onder andere ontwerpen maken voor grote wandkleden, maar die heeft hij helaas nooit uitgevoerd gezien. Hij werd ernstig ziek en overleed op 46 jarige leeftijd. Hij is in de vergetelheid geraakt en pas rond 1990 weer ontdekt. Op deze eerste (!) grote tentoonstelling van zijn werk, zo schrijft men over hem, wordt eindelijk recht gedaan aan zijn kunstenaarschap. Deze schilder verdient een plaatsje in de kunstgeschiedenis.
Mooi toch, om zo weer een nieuwe kunstenaar te ontmoeten! En niet zo raar dus, dat ik nog nooit van hem had gehoord.

Lammetje

Weten jullie nog van mijn Schoonebeker Schaap? Hij ligt inmiddels alweer een tijd voetenstrelend in onze woonkamer. Net zoals ik kan genieten van ' met mijn blote voeten in het gras ' vind  ik nu het gevoel van 'schaap ' aan mijn voeten ook heerlijk!
En deze week heeft mijn wollen vriend een 'kleintje' gekregen. Feest dus!

Mijn schoonzoon kwam met leuke krukjes aan: een houten onderstel met gevlochten zeegras zitting. Nu heb ik niets tegen zeegras ,alleen het woord al, maar ik dacht meteen aan het restje wol van mijn vacht, dat nog ongebruikt in de schuur lag en waarvan ik al een paar keer had gedacht: wat kan ik daar nou mee?
Na de workshop bij Margot had ik netjes de werkwijze voor het maken van een gevilten vacht opgeschreven en die kon ik nu gewoon weer volgen.Ik had gelukkig minder ruimte nodig dan toen in haar atelier.
Na een paar uur hard werken was hij er : een lief klein vachtje. Mijn 'lammetje'. Ik word vrolijk als ik naar hem kijk, hij is een beetje ondeugend met zijn ragebol-kapsel .Er zitten nog wel wat strootjes en grasjes in zijn haar, die ik er nog uit moet plukken, maar dat hoort er bij.
En hij past mooi over het krukje, dat zeker als voetenbankje bij de grote bank gebruikt gaat worden, want met je voeten op een hoopje wol...zo lekker!

zeegras krukje

wordt lammetje

Borduren ?!

Voor sommige mensen klinkt borduren als iets suffigs, of is het een nare herinnering aan handwerklessen van vroeger. Voor mij is het net zoiets als tekenen, schilderen ,schrijven of vilten: je kunt er creatief mee zijn! Met kruis-steekjes kun je zelfs hele schilderijen laten herleven . Weet je dat ik bij de kringloop altijd geneigd ben dat soort 'kunst' te kopen , alleen omdat ik weet hoeveel werk ( en meestal liefde) er in is gestopt? Er zijn gelukkig mensen, die van dat oude borduurwerk weer  mooie dingen maken: tassen, kussens of bekleding voor stoelen. Fijn voor de ijverige borduurders.
Bij mijn swols goed gebruik ik ook wel borduurtechnieken. Kijk maar naar mijn twee kommetjes: net iets mooier met wat kettingsteekjes. Leuk om te maken trouwens, die kommetjes. Niet moeilijk. In een workshop te doen.

Laatst was ik in het Rijswijks Museum en als je eens echt mooi borduurwerk wilt zien moet je naar de Textiel Biënnale gaan, die daar nog tot 24 september wordt gehouden. Er hangt en staat werk van verschillende kunstenaars en je ziet hoe breed de textielkunst is. En hoe leuk!
Ik was geraakt door het borduurwerk van Jenni Dutton uit Engeland. Zij heeft portretten van haar langzaam dementerende moeder gemaakt. Het portret op de foto is in het begin van het proces gemaakt. Het is nog helder van kleur en zo ziet moeder er ook uit. Maar de afbeeldingen worden vager, zoals ook zij steeds waziger werd. Zo knap en aangrijpend gemaakt! Om stil van te worden.
Borduren is dan alles behalve suffig en saai ! Je hebt dus nog iets meer dan een maand om te gaan kijken in Rijswijk (Zuid Holland)

In een volgende blog zal ik  nog eens iets meer van vilt en borduurwerk laten zien.

En laat maar weten of je eens een kommetje met me wilt vilten!

Jenni Duttons moeder

Aardappelschiltaart

Je zou denken, dat ik jullie het recept ga geven van een heel bijzondere taart, maar dat is niet zo.  In deze vakantietijd wil ik jullie wel het recept geven voor wat heerlijke leesuren ! Het gaat over een bijzonder boek, dat ik zelf, met veel plezier, in de vakantie gelezen heb. Het is geschreven door Mary Ann Shaffer en haar nichtje Annie Barrows en  uitgegeven bij Artemis & co. Het heeft de wonderlijke titel:" Het Literaire Aardappelschiltaart Genootschap van Guernsey." Wat kun je daar nou bij bedenken...?

Het gaat ,eigenlijk, over de Tweede Wereldoorlog , hoe die beleefd werd door de bewoners van Guernsey, een van de Engelse eilanden in het Kanaal.
Maar in het boek lees je de correspondentie - in 1946 - tussen een schrijfster uit Londen, haar uitgever en de leden van dit speciale Literaire Genootschap. Dat  klinkt een beetje droog of zwaar, maar het zijn brieven met veel liefde en vooral gevoel voor humor er in .
 Een hartverwarmend, prachtig en intelligent boek , staat op de achterkant, en dat is het zeker! Dus, als je nog een mooi boek zoekt voor de vakantie , of daarna...veel leesplezier!

Schelpen en stenen

De afgelopen weken, op vakantie, veel zee en strand gezien. Heerlijk! We zaten met  de tent pal aan de uitgestrekte Baai van Arcachon , in Frankrijk , zwommen daar vlakbij in de Atlantische Oceaan en gingen daarna naar het mooie Ile de Re, waar we vanuit de tent de branding konden horen bulderen.

De Oceaan is groots en groot en ik vond daar op  het strand dan ook prachtig grote 'normale' schelpen, maar ook ' bonte mantels' en ' pelikaansvoetjes', die ik bij ons aan de Noordzeekust nog nooit heb gevonden. Ik houd van schelpen-zoeken. Elke keer weer een klein (en hier dus groot) mooi cadeautje vinden, want elke schelp is een kunstwerkje.

Op de stranden in Frankrijk liggen ook veel stenen. Aan de baai van Arcachon weer andere dan op het Ile de Re.
Ik had deze vakantie speciaal witte acrylverf en dunne penseeltjes meegenomen, want ik wilde gaan schilderen op van die donkergrijze platte stenen. Er lagen daar inderdaad een paar van en het was leuk om daar op bezig te zijn .Eerst tekenen met potlood en dan overschilderen met wit.
Maar op het eiland , dat gevormd is uit kalksteen, lagen alleen maar witte stenen en ik moest aan de kinderen op mijn werk denken, die altijd verbaasd staan als hun witte potlood ' het niet doet' op wit papier. Geen witte schilderingen hier!
Gelukkig heb ik op reis ook altijd mijn kleine doosje aquarelverf bij me en ik ontdekte, zittend aan het strand met zeewater als ' aqua ', dat je ook kunt schilderen op witte stenen! Kijk maar naar het resultaat. O ja, zoals je ziet: ik houd van vuurtorens...( en klaprozen)

Dus, ga je nog op vakantie naar een steenachtig strand of aan een rivier met keien? Ga het eens proberen! Er bestaat speciale verf om mee op stenen te schilderen, maar je kunt het  met allerlei soorten verf proberen. Een leuk souvenir ! Ook voor kinderen. Veel plezier en een fijne, creatieve tijd!

Katwijkse buurtjes

Voor ons is het bijna vakantie. Een paar weken niet werken, maar lekker ontspannen. Mijn ogen nieuwe kost geven, noem ik het. Ik zie graag nieuwe gebieden, nieuwe steden ,  andere cultuur  , maar een ding zie ik toch elke vakantie wel graag : de zee. Bij de zee kan ik me helemaal ontspannen,  voel ik me helemaal vrij. Het licht, de ruimte ,het geluid, de geur... Daarom wonen we ook maar zeven kilometer van het strand. Heerlijk om er even naar toe te kunnen fietsen.

Mijn lievelingsplaats is dan Katwijk, een gezellig dorp met een mooi strand en...het heeft ook nog eens een heel leuk museum. Ik heb het in mijn blog over Sorolla in Madrid al eens een pareltje genoemd- en dat is het.
 Op dit moment is er (o,o, nog net !!!) de tentoonstelling "Katwijkse buurtjes en straatjes", een leuke expositie van schilderijen , die  in verschillende tijden zijn gemaakt van Katwijk. Rond 1900 was er een heuse schilderskolonie, met onder andere Blommers , Israels, Maris, Toorop.
Het zijn heerlijk herkenbare schilderijen, zoals die van de Voorstraat , begin twintigste eeuw al het zelfde mooie licht aan het einde van de straat (waar de zee is) als nu. Natuurlijk komt de statige oude witte kerk er vaak op voor. Maar er is ook heel wat verdwenen door de jaren!

Verder besteedt het museum ook aandacht aan de geschiedenis van het dorp :bijvoorbeeld in de klederdrachten, de vissersboten en een paar stijlkamers . Ik zou zeggen: ga eens kijken !

Ik ben benieuwd of de Franse westkust ook zulke leuke vissers- dorpen heeft, met hun eigen cultuur ! Over een tijdje hoop ik jullie daar meer over te kunnen vertellen ! Geniet van de zomer!

affiche van de tentoonstelling

Toorop

Voorstraat

stijl-huisje

Feest!

Vandaag is het Pinksteren: het feest van de Geest. Dat betekent: we hoeven gelukkig niet alleen door het leven te gaan, oplossingen te bedenken, beslissingen te nemen...God heeft ons met Pinksteren Zijn Geest gegeven om ons te helpen: een geest van liefde, blijdschap , vrede, geduld, vriendelijkheid, geloof, en naar mijn idee ook : creativiteit.

En daarom hebben we vandaag in de kerk het Feest van de Geest gevierd met mooie poëtische en muzikale  bijdragen in de dienst en een tentoonstelling van werk van ruim 20 creatieve mensen uit de gemeente. Zo prachtig  om te zien hoeveel mensen bezig zijn met ' mooie dingen maken ' en daarin op hun Schepper lijken . Van beeldhouwwerk , keramiek en schilderijen tot brei- en viltwerk, collages  foto's en zussenboekjes.

Het was een feest om daar aan mee te doen, er over te vertellen aan anderen en er naar te kijken, Om dankbaar voor te zijn!

Hieronder een kleine impressie. Misschien een idee voor andere gemeentes ?

Schoonebeeker

Hij is groot en vrij zeldzaam. Hij oogt statig en edel. Zijn karakter is vertrouwelijk en ook attent. Zijn vrouw is  zelfredzaam en is een  zorgzame moeder. De hoogte van de benen en de lengte van de romp zijn kenmerkend voor hem. Zijn haar is vrij lang, met weinig krul....Hij is een Schoonebeeker....heideschaap.
En sinds donderdag is hij mijn 'schapie'. Nee , hij staat niet in ons tuintje, hij ligt op een stoel . Nee, niet hijzelf, maar zijn vacht...al zou je af en toe denken, dat hij er in levende lijve ligt.
 Hoe hij er is gekomen?

Afgelopen donderdag heb ik bij Margot van 'Viva Vilt' een workshop vachtvilten gedaan en zij had voor mij nog een mooie geschoren vacht liggen. Hij was van vorig jaar , want de schapen worden pas over een paar weken weer geschoren. Maar hij was van een Schoonebeeker ram. Groot en mooi en  licht van kleur. Prima dus.

We hebben de vacht een beetje schoongemaakt en hem daarna met de kant, die het dichtst bij de huid zat naar boven, op tafel gelegd. De plukken wol goed tegen elkaar aan geduwd. Het zijn natuurlijk losse plukken. Daarna een laag wol-vlies (gekaarde wol) eroverheen gelegd.
Toen kwam het natmaken met warm zeepwater- wel vijf kleine emmertjes vol! Een heel geklieder, maar gelukkig mag en kan dat in Margots gezellige atelier.
Met een dun stuk plastic erover  hebben we daarna stevig gewreven over de natte vacht. Je ziet dan, dat de vezels al een beetje aan elkaar gaan hechten, maar dat gebeurt pas goed als je hem oprolt in bubbeltjes -plastic en dan een tijdje heen en weer rolt. We maakten het pak weer open, haalden de 'krullen' een beetje los en gingen  daarna weer verder rollen. Zwaar werk met zo'n groot pak!
Maar het resultaat was prachtig! De hele vacht was aan elkaar- en aan het wol-vlies gevilt. Een grote mooie lap met veel lange 'krullen'. Heerlijk zacht.

Daarna moest hij thuis nog wel 'even' gewassen en  schoongespoeld  in bad- nog zo'n klus- en losgehaald (met een vork) en uitgekamd (het is van een dier dat in de natuur heeft gelopen, dus er zitten nog strootjes en takjes in)

Maar nu is hij dus klaar, mijn 'schapie' en ik ben trots op hem, met zijn vertrouwelijke karakter, om lekker tegenaan te kruipen. Op een stoel, over de bank of op de grond .Mijn kleindochter van drie noemde het meteen een 'schapenzacht' in plaats van schapenvacht!
 Dat is nu echt helemaal mijn  Schoonebeeker  Swols goed!

losse wol

neergelegd met wol-vlies erover

neerleggen en daarna natmaken

rollen maar

schapie

Lijstjes- wijsheid

Soms hoor ik zo'n uitspraak waarbij ik denk : die moet ik onthouden. Die helemaal past bij mij en bij mijn manier van leven. Bij voorbeeld de zin, die bovenaan mijn blog staat: 'You can't use up creativity, the more you use, the more you have.'  Dat is mijn ervaring, dus hoort die spreuk bij mij en is hij zelfs de reden waarom ik deze stukjes schrijf. Lekker creatief bezig zijn maakt je vaak nog creatiever ! Probeer het eens.

Een uitspraak van George Bernard Shaw- een engelse schrijver- stond centraal toen ik vorig jaar 60 werd:' We stoppen niet met spelen, omdat we oud worden- we worden oud, omdat we stoppen met spelen.' Prachtig vind ik hem. Want creatief zijn is mijn spelen en dat doe ik zo graag en hoop ik nog heel lang te doen!

Nu zou je zo'n spreuk wel graag willen inlijsten en ophangen, zodat je hem vaak kunt zien en ervan genieten. Dus: dat heb ik gedaan ! Ik heb hem op een kaart geschreven- lekker spelend met de letters. Daarna heb ik een houten bakje gezocht (kringloop) en er een double- clip in vastgemaakt met een korte schroef met platte kop. Die clips kocht ik bij de kantoor- boekhandel. Een aantal in een doosje, niet duur. De kaart aan de clip gehangen en klaar...
Toen kwam ik een stukje strandhout tegen, gevonden en bewaard voor ooit- nog-eens, lekker vergrijsd. Daar ook een clip opgeschroefd en een andere uitspraak ingeklemd- van Martin Luther King ,ook zo een, die me aanspreekt! Die stond al kant en klaar op papier. Zo zijn er ook kaarten met mooie spreuken te koop.Bijvoorbeeld bij Lifeprints.nl.

Leven is en blijft: leren. Je komt steeds weer wijze woorden tegen. (en wat denk je van mooie gedichten ) Hang ze in je wissel- lijstjes! Waar je trouwens ook een mooie ansichtkaart in kunt laten zien . Succes!

Daslook

In deze tijd van het jaar is het buiten zo mooi, dat het bijna jammer is om binnen creatief te zitten-zijn. Daarom gaat het deze keer over iets wat je buiten kunt vinden en waar je ook nog iets mee kunt maken : daslook.

Mijn eerste kennismaking daarmee was, toen ik jaren geleden een fietsvakantie deed met mijn zus, in Denemarken. We fietsten veel door de bossen en het rook daar steeds naar uien. Dat waren niet de uien, die we meesleepten in de fietstas voor in ons vakantie-eten.  Het bleek een plant te zijn, die welig groeide onder de bomen. Groene bladen, een beetje zoals die van tulpen, en witte bloemen, die op sterretjes leken: daslook. Inderdaad wel familie van de ui.
Nog altijd als ik het in deze tijd ruik, denk ik aan die heerlijke vakantie met veel zon ,in dat mooie,vriendelijke land!

Maar in ons land doet de daslook het ook prima .Kijk en ruik maar eens goed om je heen als je in een bos of park bent.
En nu ga ik iets zeggen, dat sommigen misschien verontrust : als er heel veel staat ( meer dan honderd ,zei een natuur-beschermster, die veel met kinderen de bossen  in gaat eens tegen mij) neem dan eens wat blaadjes en bloemetjes mee. Sinds  1 januari van dit jaar mag dat gelukkig officieel weer, las ik.  Je kunt het namelijk eten en er heerlijke dingen mee maken!
Dit weekend nam ik tien mooie blaadjes mee en dat was al genoeg voor een klein bakje lekkere pesto, maar je kunt bijvoorbeeld ook daslook-boter maken, of salade met daslook-bloemetjes.

Wat heb je nodig voor pesto? Daslook, 10 blaadjes (wassen en droog deppen) pijnboompitten (2 eetlepels-geroosterd) Parmezaanse kaas (25 gram- geraspt) olijfolie, zout en peper. Eventueel nog een klein teentje knoflook. Dat doe je bij elkaar in een kom en je pureert het tot een pesto. Die kun je, in de koelkast, onder olie, een paar weken bewaren .Makkelijk en heerlijk!

 Lekker bij van alles en ook bij de bbq - we hadden het immers over buiten-zijn . Eet smakelijk ! Maar geniet eerst van de prachtige daslook-velden in het bos. Ze zijn er maar een korte tijd!

als deze bloemen naar uien ruiken heb je de goede

lekker op een toastje

Konings-takken

Iets weggooien vind ik moeilijk. Bij veel dingen denk ik: daar kan nog wel iets mee. Ook met iets uit de natuur. Bloemen, altijd ruim aangeleverd door onze lieve schoonzoon, die op de veiling werkt, staan bij ons lang, telkens in een kleiner vaasje. Planten, die binnen uitgebloeid zijn gaan naar buiten om daar nog een kans te krijgen.
En nu hadden we voor Pasen mooie takken gekregen, die met nep- vogeltjes van de kringloop en met papieren narcissen het feest mee vierden. Ze hebben zo nog een paar dagen mogen staan en toen kwam de vraag : wat doen we ermee? Als je ze in de tuin in de grond steekt heb je al snel een wilgenbos en dat is in die van ons iets teveel van het groene. Ze staan ook nog wel heel leuk voor het raam eigenlijk...
Dus , swols goed tevoorschijn gehaald : vilten bloemen, die ik ooit maakte voor een slinger , apart van elkaar aan de takken gehangen, tussen de vogeltjes , waardoor het nu een lenteboom is ! Lekker vrolijk in de kleuren van onze kamer.

Vandaag, met de kleinkinderen over de vloer, kreeg ik nog een ander idee: met mijn restjes wol pompons  maken in de kleuren rood, wit, blauw en oranje en die aan de takken hangen voor Konings-dag en 5 mei. Een originele versiering!

Weet je nog hoe je ze maakt? Je neemt twee dezelfde ronde kartonnetjes met in het midden een gat en een opening vanuit het gat naar de buitenkant. Daar wind je wol omheen, een lekker dikke laag. De opening laat je vrij. Dan knip je de draden door aan de buitenkant , tussen de twee rondjes door. Houd de draadjes op hun plaats terwijl je tussen de twee rondjes een touwtje  knoopt om de doorgeknipte draadjes. Goed aantrekken en een stevige knoop leggen. Haal de kartonnetjes weg en klaar is je pompon.

. Je kunt er natuurlijk ook op andere manieren mee versieren, wees lekker creatief! Veel plezier en een gezellige Koningsdag en 5 mei. Leven in vrijheid is het waard gevierd te worden!

lenteboom

konings-takken

Pasen !

Vandaag is het Pasen en daarom niet veel woorden, maar een foto van het kanselkleed, dat ik maakte van vilt om dit feest uit te beelden .  Met het open graf, het licht van Pasen en tegelijk een opening naar het nieuwe leven. Wij mensen staan er omheen en worden bestraald door het Licht.

En op dit creatieve blog alle eer aan Degene , die de Schepper is , die ons het Creatieve voordoet. Die de dood overwon en het Leven geeft. Kijk alleen al eens 'gewoon' naar buiten. Maar ook binnen kan Hij heel veel! Alle reden om te vieren! Fijne Paasdagen allemaal.