Kerstkaart 2022

De kerstkaart maken is voor mij altijd een speciaal moment in het jaar en ik ben er niet alleen aan het einde van het jaar mee bezig. Ik geloof , dat ik al wel 40 jaar zelf mijn kerstkaart maak . Mijn vriendinnen van de N20- opleiding ( de nijverheidsakte voor handenarbeid en kinderverzorging - heel ouderwets ) en ik zeiden altijd: een echte N20-ster is creatief en maakt tot in lengte van jaren haar kerstkaarten zelf, dus... Ik vind het gelukkig nog steeds heel leuk om te doen ! De Kersttijd is een moment om een boodschap door te geven , om DE boodschap door te geven aan mensen om je heen. Te vertellen over het Licht dat in de wereld is gekomen: Jezus. In donkere tijden is dat groot nieuws ! Dit jaar gaat het daar ook weer over op onze kaart en de foto voor de kaart maakte ik heel bewust deze zomer al , toen we op doorreis naar het zuiden onze tussenstop weer maakten in Chartres: een stadje, niet zo ver van Parijs met een schitterende middeleeuwse kathedraal . Hij ligt midden in de stad op een heuvel , je ziet hem al van verre. Op het plein ervoor kun je heerlijk eten en op zondag is er een goedbezochte mis . Een prima begin van de vakantie ! En dit jaar zag ik dus ergens in zo'n oud straatje in Chartres die dichte luiken met dat mooie engeltje erboven . Die zou ik gaan gebruiken dit jaar ! Tegen december was het toch nog even diep nadenken hoe dan, maar ineens was er het 'elfje' met de boodschap : Blijf - niet in - het donker zitten - laat het Licht binnen - Leef ! Nooit gedacht , dat die dichtvorm mij ook zomaar zou lukken... Maar hij was er dus weer, de kaart ! Alleen nog even de luiken insnijden , plakken en klaar , het echte knutselwerk . Verder moeten de ontvangers zelf de luiken open doen , want dan zie je de tekst pas ... Ik wens jullie - met of zonder kaart- allemaal een mooi feest van Licht !

Herfstbladeren

Wat een mooi jaargetijde is de herfst toch. Ik sta elke keer weer te kijken als de bladeren verkleuren aan de bomen. Wat een kleurenpracht! Dit jaar leek het wel weer mooier dan anders! Soms raap ik wat bladen op, alleen maar om te genieten van de hoeveelheid verschillende kleuren en tinten, die er in zitten. Probeer ze maar eens te mengen op je palet, als je schildert. Bijna niet te doen! De eerste kastanje ligt ook altijd weer eerder op de grond dan je denkt en is steeds verrassend mooi, bruin en glimmend. Alsof je vergeten bent hoe die van vorig jaar er uit zag! Op mijn werk bij het kinderdagverblijf zoek ik met de peuters mooie bladeren in de tuin ( dit jaar met wat weemoed voor het laatst, want ik ga bijna met pensioen ) om op te plakken en met mijn kleinkinderen ga ik natuurlijk ook naar het bos! Met hen heb ik blader-bakjes gemaakt van zelf-drogende klei. Leuk en makkelijk om te doen. Je maakt een bal van de klei en rolt die uit op bakpapier tot een plak van een halve centimeter dikte. Je legt een mooi, groot, gekarteld blad er op met de nerven naar beneden. Dan ga je met de roller over het blad, niet te hard, maar zo dat de nerven in de klei gedrukt worden. Daarna snijd je met een scherp mesje om het blad heen en probeer je alle kartels apart uit te snijden. Je haalt het echte blad weg en houdt een blad van klei over. (Van de resten klei maak je weer een bal voor eventueel nog een blad) Dat kun je plat liggend drogen, maar als je het in een rond schaaltje legt, droogt het op als een bakje. Je kunt dat als je wilt nog verven. Ik deed dat, toen ik witte klei gebruikte, met goudverf. Zo is het klaar voor (licht) gebruik. Op die manier houd je het hele jaar door een herinnering aan die prachtige herfst!!

Lavendel

Wat een leuke plant is het toch in de tuin: lavendel . Het paars steekt mooi af bij de roze en witte hortensia's en de bijen en hommels hebben er een feestmaal aan. En dan die geur, als je er langs loopt ! Zo heerlijk , zo zomer! Je moet ze alleen wel goed snoeien , anders worden ze heel groot- zoals die van ons. Ik durf niet genoeg te snoeien , denk ik. Maar het blijft een mooie plant en door het goede weer van afgelopen tijd bleven de bloemen mooi 'schoon'. Ik plukte er vorige week wat af voor in een vaasje en merkte, toen ze uitgebloeid waren, dat de kleine 'zaadjes' er spontaan afvielen, netjes op de tafel. Ik kon ze zo bijeen vegen en in een zakje doen. Het rook heerlijk! Dus: nog een paar ( en nog een paar ) bosjes geplukt ( er bleef nog genoeg over voor de bijen ) en daar hetzelfde mee gedaan. Wat leuk om te 'oogsten' uit eigen tuin! Ik wist , dat ik nog ergens een paar katoenen zakjes had, waar ik de bloemetjes in kon doen - als geurzakje. En ik kon het niet laten natuurlijk om die zakjes even te versieren met textielstiften! Een leuk werkje en een grappig weggeef-cadeautje. En wat doe ik zelf meestal met deze builtjes? Gebruiken voor tussen mijn vilt! Bij mijn swols goed. Motten schijnen niet van lavendelgeur te houden...ik wel, gelukkig! Fijne, geurige zomer!

Monet en wij

Vorig jaar waren we op vakantie in Bretagne. Het was toen heel leuk om een beetje het spoor van de schilder Gauguin te volgen. We waren in Pont Aven en Le Pouldu en zagen hem daar als het ware rondlopen. Dit jaar waren we in Normandie , aan de Cote d'Albatre. We zaten dicht bij het zeer beroemde plaatsje Etretat met zijn bijzondere rotsen, in Yport. Dat is een rustig Normandisch dorp aan het strand, ingeklemd tussen ook zulke hoge krijtsteen-kolossen. Daar bovenop was onze camping en vooral op de afwasplek was het uitzicht adembenemend . Daar moest je soms in de rij staan om alles weer schoon te krijgen. De afwassers voor je konden er geen genoeg van krijgen . Iemand, die ook zo heeft genoten van deze kust was de schilder Claude Monet . Geboren in 1840 in Parijs , verhuisde hij op zijn 5e jaar naar Le Havre , dat aan de zuidelijke punt van deze kust ligt. Hij groeide er op en kwam er de schilder Boudin tegen en door hem pakte hij ook de penselen op. Hij had veel talent, maar hij schilderde op een manier, die niet door iedereen bewonderd werd. Vooral de gevestigde kunst-orde in Parijs moest er niets van hebben. Een schilderij van hem van de de haven van Le Havre bij opkomende zon: 'Impression soleil levant' maakte , dat hij en zijn schildervrienden spottend de 'impressionisten' werden genoemd. Nu een naam , die we allemaal kennen . Gelukkig voor hem is de erkenning tijdens zijn leven nog wel gekomen. Zijn gezichtsvermogen werd op het laatst helaas minder, maar hij schilderde door en stierf in 1926 in Giverny, waar hij prachtige tuinen na liet. Hij werkte graag buiten en schilderde wat hij zag , vooral hoe het licht effect had op het landschap , de zee en op de bloemen in zijn tuin. In Bretagne zagen we zijn werk op Belle Ile en Mer : de woeste zee rond de rotsen en het verhaal gaat dat hij zijn schildersezel op allerlei manieren vast snoerde om maar buiten te kunnen werken. Prachtig zijn ze , die zeegezichten en ook de rotsen bij Etretat en omgeving, de klaprozen langs de korenvelden en de bedrijvigheid in de haven van Le Havre heeft hij heel kleurrijk weergegeven. Ik heb ervan staan genieten in het Museum Malraux in Le Havre en daar een boekje over zijn leven en werk gekocht. Fijn leesvoer op het strand! Ineens wil ik weer naar Musee d'Orsay in Parijs, of naar zijn museum in Giverny... Zo leuk om daar langs de kust te lopen en te weten : hier liep Monet, tussen de vissersboten op de kiezelstranden. Of hij stond op de rotsen naar beneden te kijken, zoals wij bij de afwas. Hier zette hij zijn ezel neer . Er is natuurlijk een hoop veranderd in al die jaren en niet altijd ten goede, maar al die schoonheid en de kunst van Monet zetten ook mij nu weer aan tot creativiteit! Heerlijk!

Expressie

En dan zijn er zomaar weer een paar maanden voorbij en is het al lente en heerlijk weer. In die maanden zijn er natuurlijk allerlei dingen gebeurd , zelfs wereldschokkende , waar je voor jezelf en anderen mee moet leren omgaan. Daar heb je wijsheid voor nodig, vind ik. . Soms kom je , gelukkig , mensen tegen waar je iets van kunt leren. Zo las ik in de afgelopen maanden de boeken van Edith Eger : ' De keuze' en' Het geschenk'. Mooie boeken . Het eerste is het verhaal van Edith zelf , hoe zij in de Tweede Wereldoorlog verschillende concentratiekampen overleefde en hoe ze in de lange jaren daarna uiteindelijk zichzelf weer vond en haar verworven wijsheid kon gaan delen met anderen. Ze is nu in de negentig en straalt veel vitaliteit uit . Levenslust. In het tweede boek zet ze haar wijsheid nog eens netjes op een rij . Als geschenk voor de lezers . Een van haar wijsheden , die mij erg aansprak - en dat zal jullie niet verbazen - is : Expressie is het tegenovergestelde van Depressie . Je kunnen uiten , hoe dan ook , is heel gezond , nee van levenbelang , voor je welzijn ! Ik herken het zo ! Creativiteit is mijn manier van uiten en geeft me steeds weer levenslust ! Dat brengt me zomaar bij mijn geliefde Zussenboekjes. Ik heb er al eens eerder over geschreven . Dit jaar zijn er weer twintig vrouwen uit onze kerk mee bezig geweest. In twee groepen. Dit weekend waren de boekjes de kring rond en kwamen ze bij hun eigenaar terug. Wat een cadeau, zo'n boekje - vol met liefde en plezier van al die vrouwen voor jou. En wat een creativiteit. Ieder op haar eigen manier . Wat heeft iedereen zich weer heerlijk kunnen uiten tijdens die somber - makende wintermaanden ! Ik hoor het ook geregeld terug van de anderen : de boekjes helpen me de winter door. Mijn thema was dit jaar 'bemoediging'en ik kreeg een heerlijk bemoedigend boekje terug . Ik gun dit ook zo aan andere groepen vrouwen (of mannen). Lees mijn vorige blog-posts hierover of vraag mij hoe het precies werkt, als je het ook wilt gaan doen . Want : Expressie is het tegenovergestelde van Depressie . En er zijn gelukkig heel veel manieren om je te uiten ! Doen dus !