Coat of many colours

Als je een afbeelding ziet bij een verhaal ,blijft dat verhaal langer hangen. Zo is dat bij mij en bij heel veel andere mensen. Powerpoint-presentaties zie je daarom overal , ook in de kerk. Misschien zijn ze alweer bijna ouderwets.
Onze dominee wilde het in het voorjaar eens net iets anders doen . Hij wilde een serie preken houden over het boeiende leven van Jozef en daarbij de kleding van Jozef als illustratie gebruiken. (O.a. gevangenispak, bedienden-kleding, farao-gewaad) Dus : gemeenteleden aan het werk. Ik wilde wel meedoen,  mocht als een van de eersten kiezen en natuurlijk koos ik de veelkleurige mantel, die in het begin van Jozefs verhaal zo'n grote rol speelt. Een uitdaging. De 'Coat of many colours' -en ik moest daarbij meteen denken aan het mooie liedje, dat ik ken in allerlei uitvoeringen, een heel mooie is die van Eva Cassidy. Over een jas van allerlei lapjes, die een moeder maakt voor haar kind, uit armoede, maar waar heel veel liefde in genaaid is..
Ik wilde ook met liefde zo'n kleurige jas maken, maar hoe?

Er was een herdersmantel uit het kerstspel, die ik als basis mocht gebruiken. Die was saai bruin. Er op borduren leek me veel werk en voor zo'n mantel lappen vilten, daarvoor heb ik de ruimte niet. Gelukkig kwam mijn verzamelwoede weer van pas! Voor mijn viltwerk zoek en bewaar ik al jaren van die heel dunne zijden India-sjaals met  kleurige motieven. Zij brachten de redding. Ik naaide ( met de hand met een rijgsteek) een aantal van die sjaals naast elkaar op de herders-jas  en het werd een echte veelkleurige mantel. Hij deed zelfs wat oosters aan.
Hoe hij er heel ooit in het echt uitgezien heeft weet ik niet, maar deze zag er best ' koninklijk' uit.
En zo stond hij voor in de kerk op een paspop, toen er over dit deel van Jozefs leven werd gepreekt: over de jongen, die dacht dat hij meer privileges had dan de anderen. Gelukkig werd het verhaal verder niet uitgebeeld: de jas werd niet verscheurd en ingesmeerd met bloed...lees maar Genesis 37.

Na de preken-serie nam ik hem weer mee naar huis. Het mag weer een herders-jas worden . De sjaaltjes haal ik er af en ga ik vast nog eens gebruiken.
En nu maar hopen dat de 'illustratie' zijn werk heeft gedaan. Bij mij wel en hij heeft mij veel plezier gegeven met het maken!

Dassen-tas

Laatst zag een tv programma over opruimen. Een vrouw, die daar heel veel moeite mee had werd er bij geholpen door een opruimcoach. Het lukte haar uiteindelijk en ze kon weer zonder struikelen door haar huis lopen....
Het was voor mij wel herkenbaar, want haar rommel bestond vooral uit spullen 'waar ze nog eens iets mee ging doen' . Ik ken dat : moeite hebben met weggooien omdat je overal nog iets in ziet. Ik voelde met die vrouw mee. Gelukkig zit bij mij al die ' rommel' al wel netjes opgeborgen in bakken en kasten.
Maar bij mij blijven sommige projecten ook lang liggen voor ik ze eindelijk afmaak. Zo ook het dassen- tas- project.

Ik heb een echtgenoot, die al jaren geregeld een pak draagt met daarbij een overhemd en stropdas.Altijd is  die laatste met zorg uitgekozen en meestal mooi en van zijde. In de loop van de tijd zijn er pakken versleten en de  dassen afgedankt . Die mooie lapjes zijde verzamelde ik om er ooit iets mee te doen. En ja , ik bedacht: een tas- veel dassen aan elkaar rond een gewoon linnen tasje. Zo heb je ook nog eens allerlei herinneringen bij elkaar , door de verschillende gelegenheid-dassen .

Ik ging er mee aan de slag, maar vond het toch niet zulk leuk werk. Ik naaide ze met de hand aan elkaar en dat was best veel werk. Het werd ook niet meteen zo mooi als ik dacht. En er waren vast leukere dingen om te doen op dat moment. Dus, de dassen werden in een hoekje gelegd, onder de boekenkast.
Niet in het zicht.
Maar de tas zou voor mijn echtgenoot worden en hij was degene, die mij er af en toe aan herinnerde, dat hij wel lang moest wachten op het beloofde werkstuk. Zonder het gewenste resultaat...
Toebij dat opruimprogramma dacht ik ineens : de tas moet af! Dat scheelt weer rommel! En daarna ging ik met frisse moed verder  met naaien en bleek het toch wel een leuk klusje te zijn , dat eigenlijk best snel ging -en het resultaat mag er zijn. Mijn man loopt er trots mee rond!

Ik naaide de punten van de dassen naar binnen, knipte ze op hoogte van de linnen tas (plus een centimeter of 5 voor de zoom) af en naaide ze om en om aan elkaar, omdat ze meestal taps toelopen.
Ik deed er een nieuw linnen tasje in, naaide de bodem dicht en vast aan het tasje. Ook de bovenrand naaide ik er aan vast. Voor het gebruiksgemak maakte ik aan de binnenkant een klittenband sluiting.
Voor de beide hengsels knipte ik het smalle eind van twee dassen open, vouwde die om de hengsels en naaide ze weer dicht. Door de foto's wordt het vast wat duidelijker. En zo niet : vraag gerust.

Wat een opruimprogramma al niet teweeg kan brengen. Ik ben er blij mee- en hij ook! En raad eens uit welke stad hij komt...