Potje dankbaarheid.

Heb je dat wel eens, dat er een woord is , dat steeds weer opduikt om je heen? Bij mij is dat op dit moment het woord ' dankbaarheid' . Zoals jullie weten ben ik met de zussenboekjes bezig en daarvoor blader ik tijdschriften door om daar dingen uit te scheuren, die ik kan gebruiken. In een van die tijdschriften, een oude Eva ,vond ik  een lijstje van waarom dankbaar-zijn zo goed is.
 Ik zal een paar dingen noemen: je stopt met vergelijken , je bent sneller tevreden en ervaart daardoor meer vreugde in het leven, je geniet veel dieper en optimaler van de dingen, die je meemaakt. En verder:  je komt beter door perioden van stress heen, omdat je je focust op wat goed is, je bent eerder geneigd anderen te helpen, waardoor je een liefdevolle omgeving creëert .En ook nog : je eigenwaarde en zelfvertrouwen  nemen toe.
Kortom, het is heel gezond om een dankbaar mens te zijn, ook al moet je soms een beetje zoeken naar dankbaarheidspunten en vergeet je de dingen waar je dankbaar voor bent of was zomaar weer.

Een hulp hierbij kan zijn: een dankbaarheidspot. Die kun je zelf maken en dat kan al een hoop plezier opleveren. Op de moeders-kring van mijn dochter hebben ze er een gemaakt op hun creatieve avond, ook een goed idee.

Ik heb hem gemaakt van een oude oploskoffie-pot. Bij de kringloop vind je vast  ook wel een grote glazen pot met deksel ( zonder kan ook, trouwens). Die pot heb ik versierd met van alles uit mijn lintjesdoos en een papieren onderzettertje om het woord DANK op te schrijven. Aan een van de lintjes hangt een stapeltje briefjes en ik ben van plan om er elke dag bij stil te staan ,een dankpunt op te schrijven en dat briefje in de pot te doen. Niet allen om na een poosje te kunnen zien hoeveel dankpunten er zijn geweest , maar ook om af en toe nog eens een te pakken en weer te lezen. En daarmee te merken hoe goed het leven eigenlijk is...een potje dankbaarheid !

Voor mijn jarige buurvrouw had ik nog geen cadeautje en toen ik eenmaal bezig was heb ik nog maar een pot gemaakt, voor haar. Daar doe ik dan eerst nog maar wat chocola in...iets waar de meeste vrouwen heel dankbaar voor kunnen zijn.

Van Gogh

Het kan nog tot 29 januari : genieten van de tentoonstelling "Daubigny, Monet, Van Gogh, Impressies van het landschap " Hij wordt gehouden in het Van Gogh Museum in Amsterdam.

Ik was er in oktober en van een blog erover schrijven kwam het tot nu toe niet, maar afgelopen zaterdag kwam ik Vincent tegen en vandaag hoorde ik iemand lovend over deze tentoonstelling praten, dus nu doe ik het toch.

 

Zaterdag kwam ik Van Gogh tegen in het Dolhuys (het museum van de geest ) in Haarlem. Op de tentoonstelling "de maakbare mens". Daar krijg je een klein kijkje in zijn geest. Er stond ook beschreven hoe hij in 1890 in Auvers als een bezetene aan het schilderen was . 'Alleen als ik aan mijn ezel sta te schilderen voel ik iets van het leven'. schreef hij.

Dat Auvers was  de woonplaats geweest van de schilder Daubigny en Van Gogh was zo onder de indruk van zijn werk, dat hij daar ook wilde wonen, hoewel de schilder toen al niet meer leefde . Op de tentoonstelling zie je mooi hoe het werk van Daubigny dat van Monet en Van Gogh heeft beinvloed. Maar Daubigny stond zelf ook open voor de invloed van de jongere schilders, die de 'impressionisten' werden genoemd.

.

Toen ik in het Van Gogh Museum liep werd ik ineens erg geraakt door een van die schilderijen uit 1890 (het jaar waarin Vincent ook is overleden) van de tentoonstelling. Een schilderij met een groepje huizen erop met rieten daken. Er was helaas geen kaart van, om een herinnering te houden, maar ik heb wat speurwerk verricht en vond het in het Tate in Londen, waar het normaal hangt. Op hun site stond een foto.Ik weet niet waarom het me zo ontroerde. Misschien de oplichtende lucht achter de huizen, die helaas op mijn foto niet goed de zien is. Misschien gaf die de schilder een gevoel van hoop op dat moment.Dat gaf het mij wel.De kleuren vind ik ook prachtig. 'Thatched cottages by a hill' heet het in het Engels. 

.

Dus als je er nog mocht komen; laat me weten of het jou ook raakte.

Zussenboekjes

Het is weer januari, de feestdagen zijn voorbij. Het gewone leven in een koude, donkere maand, gaat weer beginnen en dat is weer even wennen. Onze vroegere koningin Juliana zei eens, dat de plichten van het dagelijkse leven op je nemen een heldendaad kan zijn....

Maar, ik kijk ook uit naar januari, want dan beginnen de Zussenboekjes weer. Zussenboekjes is een project, waar ik een paar jaar geleden aan mee ging doen. Het kwam van Sestra, een site voor vrouwen. Er bestaat zoiets als '  Round Robin ',overgewaaid uit Amerika: rondzend-boekjes, waarin je lekker creatief 'losgaat' rond een bepaald thema. Sestra wilde zoiets gaan doen, om op die manier vrouwen uit heel Nederland met elkaar te verbinden rond het thema van hun geloof. Ik had net kennis gemaakt met ' art journaling'  en wilde meer creatief bezig zijn, dus gaf me meteen op. Elke week kreeg ik via de post een boekje, waarin ik vier bladzijden moest vullen en dat stuurde ik dan weer door. Het waren heerlijke weken en aan het eind kreeg ik mijn eigen boekje, gevuld door anderen, weer terug. Het was prachtig geworden.

Het leek me geweldig om dat ook met de vrouwen (zussen) in onze eigen kerk te doen .Dus een oproep gedaan en in januari aan de slag.  Het bleek nog leuker dan bezig te zijn voor vrouwen, die je niet kent. Je bent een week aan het knippen, scheuren, plakken, tekenen, schilderen, schrijven voor een ander , die je door haar boekje nog beter leert kennen , In de eerste bladzijden van je boekje vertel je namelijk iets over jezelf. En ook in de boekjes van de anderen laat je jezelf zien. Aan het eind van het eerste project zei een van de zussen, dat het plakken bij haar heel wat had losgemaakt. Wat mooi!
Bij het tweede project hebben we iets nieuws toegevoegd: je geeft in je boekje jouw tien lievelingsteksten ( uit de Bijbel, of een lied of een uitspraak) weer, waar de anderen er een uit kunnen kiezen om uit te beelden. Dat bleek ook heel bijzonder te zijn.

Dus, deze week ben ik lekker bezig geweest met mijn eigen boekje en morgen is de eerste doorgeef-dag. Na tien lekker creatieve weken (tien is een mooi aantal )  zie ik mijn boekje dan weer terug. Daar verheug ik me nu al op...En dan is het alweer maart, begin van de lente!

Het zou leuk zijn als je hierdoor nieuwsgierig of enthousiast wordt om het ook te gaan doen. Ik geef je graag meer informatie.

Nieuw jaar

De beste wensen voor jullie allemaal voor dit nieuwe jaar. Mijn opa zei vroeger altijd, als er een jaar begon : veel heil en zegen. Toen vond ik dat heel ouderwets, maar nu denk ik steeds meer: wat mooi eigenlijk. Je wenst iemand toe om ' heel ' te zijn en veel goeds te ervaren ( van God) in zijn leven. Dat wens ik jullie ook van harte toe. Dat heel -zijn heeft bij mij te maken met creatief-zijn, zoals jullie weten. Dus ik hoop in dit nieuwe jaar ook weer veel daarvan met jullie te delen.

Mijn eerste creatieve daad van vandaag was het rijgen van de Flow-kalender aan een veter, zodat hij op ons kleinste kamertje kan hangen. Al een paar jaar geniet ik daarvan: elke dag een kaartje met een  spreuk er op of een idee om over na te denken. Vaak iets origineels, zodat je net even anders tegen dingen aankijkt. Je moet de kalender wel zelf uit het december-nummer scheuren en in ongeveer 180 kaartjes verdelen, die je daarna aan een veter of lint  rijgt. Wel even bezig zijn dus. Maar dan heb je ook het hele jaar plezier.

Tot slot nog mijn origineelste kerstkaart. Ik kreeg van het bedrijf van onze jongste zoon Steffen twee 'kerstballen' , die hij met zijn compagnon Michiel uit de wand van een oude  zeecontainer heeft gezaagd    ( met een soort laser-zaag)  Zij maken van die afgedankte stukken staal mooie wereldkaarten voor aan de muur en van de resten daarvan weer deze ballen. Over creativiteit gesproken...Je kunt bekijken wat ze nog meer maken op www.spek.amsterdam.

Nogmaals :een creatief jaar gewenst!