Troost

Vorige zondag was het weer de laatste zondag voor advent en werden in onze kerk de overledenen herdacht. Het was een mooie dienst. Wat is het toch goed om zo'n zondag te hebben, stil te staan bij verdriet en rouw. Dat is er immers en we leven er te vaak langs heen.

Aan mij was weer gevraagd om een gedicht te doen in de dienst , net als vorig jaar. Ik wist dat ik toen heb gezocht in allerlei dichtbundels , niets kon vinden en toen zelf een gedicht heb gemaakt. Deze keer heb ik maar niet eens meer gezocht en ben ik meteen zelf gaan dichten (ik deed dat in het vliegtuig terug van Mallorca, op zeer grote hoogte, dus dichter bij de  hemel....)

Het thema van de dienst was: ( Gods) liefde is sterker dan de dood. Ik moest daarbij meteen denken aan het overlijden van mijn vader, alweer 12 jaar geleden. Het gedicht zie je hieronder en het mooie is : door het onder woorden brengen van wat er gebeurde heb ik zelf troost ervaren. Wat is dat toch bijzonder!

 Troost

Mijn vader was gestorven
en, vol verdriet, dacht ik :
hoe zal dat zijn, te leven zonder hem,
zonder zijn stem,
zijn liefde om mij heen?
Donker zal het zijn
en heel alleen.

Maar toen ik zag hoe hij,
al niet meer hier, daar lag,
was juist die liefde
alles wat er van hem bleef.
Een liefde als gelouterd door de dood,
zo mooi, zo troostend groot.

En ik nam afscheid,
kuste voor het laatst
zijn heel vertrouwd gezicht,
dat nog steeds, maar nu zonder woorden,
zei: God is mijn licht !-
Liefde is sterker dan de dood !