Warmond

Afgelopen mei en juni was mijn viltwerk te zien in galerie 'de Pomp' in Warmond. Wat was dat leuk! Ik heb er zelf een paar middagen gezeten en kon zo mijn werk toelichten aan mensen, die kwamen kijken ( en sommige ook- kopen ) Vooral het boek over mijn moeder was 'geliefd', maar natuurlijk niet te koop . Warmond is het buurdorp van Oegstgeest. Een dorp met veel watersport , met een gezellige Dorpssstraat en met veel liefde voor kunst. Dat ga je volgende week echt zien! In de hele Dorpsstraat is het 'gluren bij de buren': veel mensen stellen hun vensterbanken en etalages beschikbaar om kunst tentoon te stellen. Zo leuk om te zien! En jullie raden het al : ik doe ook mee. Ik heb vanmiddag wat werkjes opgehangen voor de ramen van de huisartsenpraktijk . Wat een gastvrijheid daar! Een spijkertje meer of minder was geen punt. Aanstaande zaterdag is de officiele opening van de Kunstweek op het pleintje bij de Pomp. Welkom om te komen gluren!( tot en met 16 november)

Herinneringen aan Bretagne

Wat lijkt het alweer lang geleden, dat we langs de noordkust van Bretagne ( of wel Breiz, in het keltisch) reden ! Het was juni en nu is het ineens alweer september ! Maar ik heb mijn herinneringen en sinds ik weet hoe ik viltboekjes kan maken ( met dank aan de Online Viltschool) kan ik die herinneringen op een bijzondere manier bewaren ! Al voor de vakantie had ik de basis van een boekje gemaakt: een aantal 'bladzijden' van vilt en de omslag daarin verwerkt , in twee losse delen. Makkelijk mee te nemen en makkelijk te bewerken. Op die bladzijden had ik alvast wat achtergrondjes meegevilt : een stukje wit als wolken, groen voor een boom, blauw voor water of voor lucht. Borduurgaren en naalden mee : ik kon meteen beginnen. Dat werd dus als eerste de Mont Saint Michel, de indrukwekkende bebouwde rots.( Eigenlijk Normandie ;) Met een stukje schelp van daar er in verwerkt. En het fietsje erbij geborduurd. Tekenen met borduurgaren! Zo leuk! En zo ging ik de hele vakantie door : voor (of in) de tent heerlijk creatief bezig zijn, soms met wegwaaiende draadjes, soms met zweethanden...maar met veel plezier. Eenmaal thuis de puntjes op de i en het boekje met de naaimachine in elkaar zetten. Leuk detail: sommige bandjes , kantjes en knoopjes kocht ik bij een founiturenkraampje op een Bretonse markt. Al met al een souvenir om lang te bewaren! Maar een fotoboek blijft er voor mij ook bij horen! Ik ben benieuwd naar jullie manieren om je vakantieherinneringen te bewaren! Hieronder de foto's.

Ecoprinten

We hebben een heerlijke vakantie gehad in Bretagne. Wat was het leuk om daar weer te fietsen. Nu wel op een elektrische fiets, vanwege de heuvels en dalen. Hoe deed ik dat toen , vroeg ik me geregeld af... Maar nu zijn we weer thuis. In Bretagne ben ik ook creatief geweest, waar over later meer , maar eenmaal thuis kreeg het virus me ook te pakken en deze keer weer het ecoprint -virus. Het is dan ook echt de tijd van het jaar daarvoor. Ingeborg van de Onlineviltschool heeft een ecoprintcursus ontwikkeld. Die heb ik toch maar aangeschaft,( na zelf al van allerlei experimenten te hebben gedaan ) om echt goede resultaten te krijgen. Inmiddels heb ik ook verschillende natuurlijke verfstoffen in huis , bijv blauwhout, meekrap (rood) en berkenblad (groen). Zelf experimenteer ik met kurkuma en boerenwormkruid, allebei geel. Ik loop door mijn dorp om allerlei bladeren te zoeken , of bloemen , ben in de weer met aluin en ijzersulfaat en kleurstof (uit de natuur) doe 'rollen' in plastic verpakt papier, bladeren en stof in de stoompan. En dan, als dat genoeg gestoomd heeft en helemaal is afgekoeld , mag ik het resultaat bekijken , dat uit de rollen-pakketjes komt. Elke keer weer een prachtige verrassing : hoe de bloemen en bladeren zijn afgedrukt op papier en stof. En dan merk je : de natuur gaat gewoon zijn eigen gang - elk blad is anders , elke combinatie geeft zijn eigen kleur. Het is bijna een verslaving: nog even weer een nieuwe combinatie proberen... Dus, als je je er in gaat verdiepen...pas op ! Hieronder een paar foto's van probeersels. De bovenste zijn de katoenen stoffen. De onderste de resultaten op papier.

Bretagne

Vijftig jaar is het geleden , dat ik met een zus en twee vriendinnen door het Franse Bretagne fietste. Op een heel normale stadsfiets met terugtrap-rem. We kampeerden met kleine tentjes en trokken door het land .Nederland had dat jaar het songfestival gewonnen en in elk cafe, waar we koffie dronken, klonk "dingedong" uit de jukebox. Heerlijk! Ik was al gauw onder de indruk van de hoogte van de heuvels en ook van het schitterende landschap langs de noord-kust,om elke bocht weer een nieuw vergezicht, zo lees ik in mijn dagboek. Een paar jaar geleden gingen we voor het eerst terug naar Bretagne ,naar de zuidkust (waar we ook fietsten in 1975) en het prachtige Belle Ile. Zo mooi om daar weer te zijn! Het heeft een sfeer van geschiedenis , van woeste rotsen, veel bloemen, regen, wind en zon. Weer thuis heb ik dat natuurlijk proberen te vangen in vilt. Fijn om te doen ! Zoveel goede, kleurige herinneringen! En nu hangen die herinneringen op mijn tentoonstelling in Warmond (nog tot en met 22 juni) en gaan we na 50 jaar terug naar de noordkust van Bretagne. Weer kamperen- de tent alleen iets groter. Ik ben zo benieuwd of ik het nog net zo mooi vind als toen! De potloden, krijtjes en zelfs een voorgevilt boekje gaan mee. De resultaat laat ik jullie over een poosje zeker zien. Ik zei het al eens: vakantie is voor mij: mijn ogen nieuwe kost geven! Dus voor jullie: laat de zomer je smaken, waar dan ook!! Er is zoveel moois te zien!

Expositie

Het is zover: de expositie! Heerlijk veel gevilt de afgelopen tijd: schilderijtjes gemaakt van kleine stukjes en restjes vilt. Schilderen naar een foto, bijvoorbeeld van een bloem , met kleine stukjes kleur, die je met de hand of de naaimachine vastzet op een stukje vlieseline . daarna borduur je nog details. En dan lijst je ze in , met passe partout, maar zonder glas , zodat het materiaal goed te zien is. Heel leuk om te doen! Verder heb ik vazen gemaakt. Je neemt een glazen vaas , maakt een mal, die ongeveer een derde groter is dan de vaas zelf en doet daar de wol in laagjes omheen (evt met nog wat zijde of andere vezels) , natmaken met warm zeepwater en dan ga je wrijven en rollen , tot de mal te groot wordt voor de wol. Je knipt hem aan de bovenkant open en haalt de mal er uit . Dan vilt je verder, net zolang tot de wollen 'hoes' om de glazen vaas past en helemaal aansluit . De bovenkant is soms wat te lang of te bobbelig, die kun je bijknippen . Als de vaas droog is kun je er nog op borduren . Dit klinkt best ingewikkeld . Ik wil het wel eens laten zien en uitleggen, als je wilt . Over de vilten boeken heb ik de vorige keer al geschreven. het is al met al een mooie verzameling geworden om te laten zien in de expositie . Afgelopen zondag is hij feestelijk geopend . Ben je nieuwsgierig geworden ? Kom kijken! De openingstijden staan op de poster.(zie foto) Je kunt ook meer te weten komen op de site van galerie de Pomp in Warmond.

Ik ben er heel blij mee! Welkom!

Moeder

Zoals ik al zei: ik ben lid van de Online Viltschool , vorig jaar ook al. We leerden toen oa boekjes maken, waarbij je eerst restjes van oud viltwerk gebruikte. Die had ik genoeg, dus ik vond dat een goed idee. Eerst boekomslagen, toen zelfgebonden boekjes met papier er in, daarna kleine boekjes helemaal van vilt en tot slot , de grootste uitdaging : een groot vilten boek met een eigen verhaal er in. Ik hoefde niet lang na te denken wat dat verhaal zou zijn : mijn moeder zou een paar maanden later honderd geworden zijn (ze werd 87) dus ik wilde het boek maken met haar verhaal er in. Mijn zus stuurde me net in die tijd oude foto's van mijn moeder op en ik besloot die te gebruiken. Het was een 'technische ' klus: de foto's in lijnen overtrekken en overbrengen met transferpapier op huidkleurig vilt en daarna de figuren 'aankleden' met lapjes stof ( bijvoorbeeld haar eigen oude zakdoekjes ) en vilt. Verder met borduurwerk de details aanbrengen. De bladzijden werden twee aan twee gemaakt en daarna aan elkaar genaaid, met een omslag. Wat was het een mooi en moeilijk werk, maar ook een manier om nog weer heel intens met mijn moeder en het verlies van haar bezig te zijn. Het opnieuw te verweven in mijn leven. Creativiteit werkt ook op die manier! Het resultaat hebben we op de foto gezet en mijn man heeft daar een boekje van gemaakt, dat we op de 100e geboortedag van Aukje aan mijn zussen en broer hebben gegeven en aan de kleinkinderen. Wat je al niet kunt doen met wol, water en zeep ( en wat stofjes en borduurgaren) Mooie herinneringen maken ! Op 22 mei begint trouwens de expositie van mijn werk in galerie De Pomp in Warmond. Daar komt Aukjes boek te staan. Een dankbaar eerbetoon!

Uitdaging

Nu het verhaal over de twee lapjes van de foto's. In oktober van dit jaar ben ik een uitdaging aangegaan. Dat vind ik heel leuk, als het om creativiteit gaat. Sinds anderhalf jaar 'zit' ik op de Online Viltschool. Heel fijn om op je eigen tijd en tempo bezig te zijn met de lessen. Heel wat geleerd , heel wat gemaakt, maar daarover later meer. De 'challenge' ,die ik begon is het maken van een deken van vilt, bestaand uit 24 lappen (van 33 bij 33 cm) . Bijna elke week krijg ik een nieuwe techniek aangereikt om weer een nieuwe lap mee te maken. Vaak is het iets met vilten en daarbij appliqueren, borduren of naaien. Je kiest daarvoor je eigen thema en je eigen kleuren. Ik koos , vanwege onze reis in december naar het prachtige Costa Rica, om onze zoon en schoondochter daar op te zoeken, het thema van dat land. Zoveel mooie en kleurrijke natuur daar : planten, bloemen, vogels, dieren, vruchten. Heerlijk om in vilt weer te geven en bij elke lap weer herinneringen op te halen ! Mijn hoofd- kleuren zijn rood, groen, beige en wit. Inmiddels heb ik mijn 21e lap gemaakt, nog steeds met veel plezier! Ik maak er nog een 25e lap bij, zodat ik een deken van 5 bij 5 lappen krijg en op die middelste lap komt de lijfspreuk van de Costaricanen: Pura Vida, ofwel :Leef Het Echte Leven! En zoals jullie wel begrijpen, voor mij is dat nog steeds een leven met veel creativiteit ! En voor jullie ? Hieronder een paar andere stukjes van de deken.

kruisweg

De twee viltlappen van de vorige keer riepen wel wat nieuwsgierigheid op, maar ik ga het deze keer toch nog over iets anders hebben. Het is de week voor Pasen- een bijzondere week voor mij. Gisteravond waren we daarom in Scheveningen en wel in de Bethelkerk.Daar werd prachtige muziek gespeeld door Ars Musica en tijdens die muziek zette kunstenaar Floris Hovers 14 kruiswegstaties in elkaar. Hij had die op verzoek van de predikant van de Bethel kerk gemaakt. Hij maakte ze van eenvoudige houten vormen, die wel heel herkenbaar zijn (zie de foto )en die hij vastzette op een houten plaat. Elke statie werd op een waardige manier op een sokkel gezet, voor in de kerk. Op een scherm kon je van dichtbij het opbouwen zien. Wat was het mooi ! De muziek en de kunstwerken versterkten elkaar op precies de goede manier.. Wat een prachtig begin van de lijdensweek. Je kunt in veel (vooral Rooms Katholieke) kerken de 14 staties vinden: een soort prentenboek bij de kruisweg van Jezus. Je volgt die weg en beleeft hem zo mee: van de veroordeling door de hogepriesters, langs de via dolorosa naar de kruisiging en daarna de graflegging. Deze 14e en laatste heeft vooral de belangstelling van mijn man, die uitvaartondernemer is. In veel kleine Franse kerkjes maakte hij, in de vakantie, foto's van nummer 14. En het is in die verzameling zo mooi om te zien op hoeveel verschillende manieren kunstenaars die graflegging hebben weergegeven. Maar die van gisteren was echt uniek! In dagblad Trouw van afgelopen weekend kun je er eventueel nog meer over lezen. Een goede week gewenst!

Doorgaan

Creativiteit raakt nooit op, schrijf ik boven mijn blog, en dat is ook zo, al zou je denken bij het aantal posts van de laatste twee jaar, dat het wel op kan raken. Maar niets is minder waar. In december 2022 ging ik met pensioen. Niet meer werken in de kinderopvang, maar eerst eens kijken wat er op me af kwam. Een half jaar lang oren en ogen open: wat ga ik doen in mijn pensioen? Na dat half jaar veel met kunst en - geschiedenis bezig geweest te zijn, was het wel duidelijk : de creativiteit, die er bij mij zo ingebakken zit , mag er helemaal uitkomen! Ik mocht (vooral van mezelf) elk moment met 'mooie dingen maken' bezig zijn. Stiekem had ik daar al heel lang van gedroomd!Ik denk vanaf het 3e jaar van de N20- opleiding, het jaar met heel veel handenarbeid, tekenen en muziek. Wat was ik toen gelukkig en wat ben ik dat nu weer, na bijna 50 jaar! Dus: geen gebrek aan creativiteit, maar juist zoveel, dat deze blog er bij in schoot. Maar nu, met een heuse tentoonstelling in het vooruitzicht, ga ik er toch weer voor zitten, om zo iets van me te laten horen en zien en hopelijk jullie te inspireren. Want nog steeds : creativiteit is zo goed voor een mens!! Dus: ik ga door! De foto's hieronder zijn van mijn laatste viltwerken: lappen voor een deken, met als thema Costa Rica...maar daarover een volgende keer meer.