Over wie ik het heb? De Duitse kunstenares Käthe Kollwitz. Ze leefde in Berlijn, tussen en in de twee wereldoorlogen. Haar man was daar arts in een arbeidersbuurt en zo zag zij veel armoede en leed. Ze trok zich dat aan en tekende het, maakte er litho's en later beelden van. Ze streed tegen de waanzin van oorlog en machtsmisbruik en ze kwam daar in vooral op voor de moeders en hun kinderen. Die beeldde ze het vaakst af en zo mooi, dat ik er elke keer weer door geraakt word!
Dat begon toen ik een jaar of 15 was en zomaar ergens een Moeder en kind van haar zag. Ik was meteen verkocht en ging zoeken naar meer van haar werk. Dat was toen nog niet zo makkelijk als nu. Je moest naar de bieb voor boeken, maar die waren er (nog) niet. Ik heb zelfs eens een oproepje in een radioprogramma gedaan. Dat had één boekje met een paar tekeningen als resultaat.
Inmiddels hebben we het internet en is er meer te vinden en zijn we in haar mooie musea in Keulen en Berlijn geweest. Een soort van 'thuiskomen' was dat.
We waren nu in Huis Doorn, prachtig in de sneeuw. Het is een landhuis , waar de Duitse keizer Wilhelm na de eerst wereldoorlog gewoond heeft. Er is nog van alles van en over hem te zien, maar wij wilden alleen maar naar Käthe. Haar werk was deel van een tentoonstelling ( helaas alweer afgelopen) over verdriet en verzet. En ik heb weer genoten in die ene zaal met 23 werken. Hier zie je er een paar (die ik niet zo goed bij het verhaal kreeg, sorry)
 |
| even je hoofd draaien voor deze moeder en kind |
 |
| ook deze helaas overdwars: toren der moeders |
 |
| zelfportret- ze werd door sommigen ook als 'dwars' gezien |
Het was trouwens een soort overwinning van Käthe, dat ze in huis Doorn, zo dicht bij Wilhelm, was tentoongesteld. Ze heeft namelijk ooit in Berlijn een medaille gewonnen met haar werk. De keizer zou die hebben moeten uitreiken, maar dat wilde hij niet. Medailles waren alleen voor belangrijke mannen, die iets gepresteerd hadden..!
Voor mij had Käthe hem dubbel en dwars verdiend- veel meer dan al die op oorlog beluste mannen! Jammer, dat de tentoonstelling weer voorbij is, maar mocht je eens in Keulen of Berlijn zijn...ga kijken! En vertel me wat je er van vond !
Ik heb nog altijd een boekje met ansichtkaarten van haar werk. En in 1998 waren wij in Berlijn met de beide zoons, waar ik voor het eerst haar werk zag in Oraniënburg. In die vakantie las ik ook een roman van Meint van den Berg als recensie-exemplaar. En zie daar het toeval: in die roman ging het ook over Käthe Kollwitz. Opeens kreeg de roman meer betekenis voor mij!
BeantwoordenVerwijderen