Etty Hillesum

Reikhalzend naar het leven, zo heet de voorstelling , die zondagmiddag bij ons in Oegstgeest werd opgevoerd. Hij was zo ontroerend mooi, dat ik na afloop graag een tijd stil was geweest. Het applaus kwam op een verkeerd moment, maar was wel heel verdiend!

In deze week voor Bevrijdingsdag wordt natuurlijk de Tweede Wereldoorlog weer herdacht, in documentaires en films, die vaak elk jaar worden herhaald.
De uitvoering van zondag hoort ook bij deze tijd, maar was bijzonder, origineel en creatief, vandaar dat ik het er in deze blog over wil hebben!

Het trio Yentl Flavour: een zangeres, een gitarist en een violiste , werd bijgestaan door een vertelster en een opvoering van fysiek theater. Zij lieten fragmenten horen uit het dagboek van Etty Hillesum, maakten er een muzikale voordracht van.

Etty is Joods en begint haar dagboek in 1941, als de wereld steeds grimmiger om haar heen wordt. Ze is dan 27. Maar ze blijft van het leven houden. Zelfs als ze in Westerbork zit en ze iedereen om haar heen weggevoerd ziet worden schrijft ze nog: 'de meesten zijn hier veel armer dan men zou behoeven te zijn, omdat men het verlangen naar familie en vrienden op de verliespost van het leven boekt, terwijl toch eigenlijk het feit, dat een hart zo zeer in staat is om te verlangen en lief te hebben, tot de kostbare goederen gerekend moet worden.' Ze wordt zelf ook niet veel later weggevoerd en sterft in 1943 in Auschwitz.

Schrijven is voor haar de manier om te 'leven' :' Ik vecht niet met jou, mijn God, mijn leven is een grote samenspraak met jou....de golfslag van mijn hart is breder geworden hier en bewogener en rustiger tegelijkertijd en het is mij of mijn innerlijke rijkdom steeds groter wordt.'
Ze schrijft ook: 'Een ding is wel zeker : men moet de voorraad liefde op deze aarde helpen vergroten. Ieder beetje haat dat men al aan het veel te vele haten toevoegt , maakt deze wereld onherbergzamer en onbewoonbaarder. En van die liefde heb ik veel, heel veel, zo veel, dat ze werkelijk al mee kan tellen en niet meer te weinig is...'

Dit soort fragmenten, voorgelezen in een treffende sfeer en daarbij nog ontroerend mooi gezongen Jiddische liedjes en prachtige muziek en dans...het maakt je stil en zet je aan het denken- vooral in deze tijd. Juist in deze tijd.
En het dagboek van Etty , dat ik lang geleden las, heb ik  weer  uit de kast gehaald. Wat een wijsheid, wat kunnen we daar veel van leren. Bevrijdingsdag ga ik vieren!