In memoRIAm

Tijdens onze vakantie overleed, zoals ik al vertelde, mijn lieve vriendin Ria. Veertig jaar geleden werkten we met elkaar als spelleidsters (zoals dat toen heette) op de kinderafdeling van het Westeinde Ziekenhuis in Den Haag. Toen ik daar weg ging, omdat ik moeder werd, stopte ons contact niet. Samen met collega Linda bleven we elkaar zien en werd het contact eigenlijk steeds hechter. We gingen geregeld dagjes uit samen en deelden jarenlang lief en leed. Ook het verloop van de ziekte , die haar fataal werd.

Tijdens de uitstapjes bezochten we vaak een museum. Heerlijk kunst-kijken hoorde erbij en Ria zei altijd: ik ga nog eens zelf schilderen. Na haar pensioen deed ze dat inderdaad. Ze ging op een schilder-club en genoot ervan in verschillende stijlen te schilderen, maar wel met haar heel eigen creatieve 'handschrift'. We deden  eens samen een korte cursus met acrylverf. Vrolijke herinneringen heb ik daaraan. De verf zat overal- en ook nog op het doek.

Haar schilderijen werden na de begrafenis tentoongesteld in de ruimte waar het condoleren was. Mooi om haar daar zo nog aanwezig te zien. Ze sprak door haar werk. Voor sommige mensen was het verrassend: heeft ze dit allemaal gemaakt?  Je kon je inschrijven voor een schilderij en zo kwam haar werk uiteindelijk als een mooie herinnering bij familie en vrienden terecht. Ik kreeg een abstract schilderwerk, op papier , dat ik een passend plekje heb gegeven in ons huis.

En nu mis ik haar en denk ook terug aan die fijne museumbezoeken. Je kon zo lekker met haar voor een schilderij staan mijmeren en net even benoemen wat er nou zo mooi of boeiend aan was- of niet. Wegdromen of doorlopen. Werk van Sluijters, Mondriaan, De Sidaner, Rafael ,Voerman, Gestel, Vermeer, Frans Hals, Judith Leijster en nog veel meer.   In het Mauritshuis in Den Haag was een van de laatste tentoonstellingen die we samen zagen: de Jugendstil- mooi. Ze genoot!

Ik ga natuurlijk door met kunst-kijken en dan zal ik haar weer missen , maar af en toe zal het, hoop ik, zijn of ze nog naast me staat en me net even anders laat kijken.
Soms sta ik voor haar eigen schilderij en... droom ik weg.
Wat ben ik dankbaar voor die lange, speciale vriendschap !

Hier onder een paar van haar schilderijen-in memoRIAm.

het schilderij linksboven hangt nu bij mij