Meer Madrid

Zoals jullie weten was ik een maand geleden in de Spaanse hoofdstad en heb daar een museumtour gedaan. Na het prachtige Museo Sorolla, waarover ik een vorige keer schreef, gingen we naar Museo Thyssen- Bornemisza, een museum met een particuliere verzameling van kunst door de eeuwen heen. Van de 14e tot en met de 20e eeuw. Veel mooie schilderijen bij elkaar ! Ik keek mijn ogen uit, heb genoten. De kunstgeschiedenislessen van vroeger in de praktijk!
Op de derde dag was het beroemde Prado aan de beurt. We bekeken er een stukje van tijdens de gratis uurtjes aan het eind van de dag. Meer musea in Madrid hebben tijden waarop je gratis naar binnen mag. Heel aardig! Zou ook leuk zijn in Nederland. We bekeken in het Prado  vooral een paar Spaanse schilders: Goya, Velasques en El Greco. Ook zij hebben de wereld verrijkt met mooi werk.

En toen ,op  dag vier, het laatste museum : het Reina Sofia, museum voor moderne kunst. In dat museum hangt een wereldberoemd schilderij, dat je niet meteen linkt aan 'mooi'...maar toch...Het is van de beroemdste Spaanse schilder van de 20e eeuw, waar Jeroen Krabbe in een televisieserie laatst naar op zoek is geweest : Pablo Picasso. Een boeiende serie was het en in een van de laatste afleveringen stond Jeroen voor dat schilderij: de Guernica.
In het museum word je er als het ware naar toe geleid. Je leest over- en ziet beelden van de afschuwelijke Spaanse Burgeroorlog (1936 tot 1939), je ziet schetsen , die Picasso maakte als voorbereiding op het grote werk, onder andere van moeders en kinderen- maar wat een tegenstelling met die van Sorolla ! En dan ineens sta je in de zaal met het immense schilderij, van meer dan drie bij meer dan zeven meter, dat geinspireerd werd door het bombardement op het plaatsje Guernica.
Het raakt me. Vooral dat , ondanks  de uitgeschreeuwde pijn, die afgebeeld wordt en de lelijkheid van de oorlog , het toch een mooi schilderij is. Mooi van structuren,van tinten, van compositie. Je blijft er naar kijken !
Het is ook een tijdloos schilderij. Helaas. Het zou vandaag nog steeds geschilderd kunnen worden, realiseerde ik me. Huilende moeders., vluchtende mensen...
We hebben er een tijd voorgestaan,, terwijl in de zaal ernaast een film draaide over de Burgeroorlog en ik aan een boek dacht , dat ik daar onlangs over las : Plaza Granada  van Victoria Hislop . Het leefde helemaal voor me., de geschiedenis van dit land , waar ik nu was.Wat is kunst toch belangrijk daarbij!

Een detail uit het schilderij bleef me bij en komt  in deze dagen voor Pasen weer naar boven: de vrouw bovenin het schilderij heeft een lamp in haar hand : de lamp van de hoop - het licht zal weer doorbreken. Dat is gebeurd in Spanje ,gelukkig, dat zie je daar om je heen.  Dat is ook gebeurd met Pasen en dat gaan we vieren! De volgende keer op mijn blog gaat het daar over.

schets van moeder en overleden kind

het sclilderij Guernica