Kunst in Zwolle

Als ik in mijn geboortestad Zwolle ben, zoals vorige week een paar dagen, ga ik als het even kan  naar de Fundatie. Dat mooie museum met dat Ei en die Duif op het dak. Volgens mij was daar vroeger het gerechtsgebouw. Daar kwam ik als kind nooit binnen, maar het gebouw maakte van buiten wel indruk, met die zuilen ervoor. Een soort tempel leek het en ik zag Simson al tussen de zuilen staan..
Nu is het dus een museum, waar vaak mooie tentoonstellingen zijn. Met mijn museumkaart loop ik makkelijk naar binnen. Als het niks is kan ik zo weer weg...maar meestal boeit kunst me en breng ik er wel een tijd zoek.
Deze keer zag ik Neo Rauch aan gekondigd staan. Ik herkende het schilderij van de affiche van een andere tentoonstelling : 'Zie de mens'. Daar was het een van de honderd mens-schilderijen. Ik had de naam van de schilder niet onthouden, maar eenmaal in het museum bleek, dat deze man uit Duitsland, geboren in 1960, inmiddels wereldberoemd is. Dus tijd om eens wat kennis te maken met zijn schilderijen. Er hingen er maar liefst 65 , van all over the world. De meeste werken ook nog eens meters breed en hoog. Overweldigend.
Ik liep door de zalen, keek , keek nog eens beter en raakte verward : wat is dit, wat wil deze man zeggen? Op de doeken staan knap geschilderde  taferelen, die eerst heel gewoon en herkenbaar lijken, maar daarna zie je dat er bizarre dingen gebeuren en dat er vreemde fantasie-wezens tussen lopen. De kleuren zijn soms onwerkelijk. Mensen zijn bezig, kijken niet naar jou en nauwelijks naar elkaar. Een kind houdt zijn vader in de armen, maar met handen, die niet in staat zijn om te koesteren.
Het gaf mij een akelig en onrustig gevoel. Ik las in de catalogus en werd niet heel veel wijzer. Zag wel, dat Neo geboren is in de DDR, zijn ouders verloor , toen hij vier weken was en dat hij veel dromen en visioenen heeft, die hij schildert.

Eenmaal weer thuis ging ik op internet zoeken en zag een interview over- en met hem. Dit is de beste kunst van deze tijd. Vernieuwend. De tijdgeest wordt weergegeven , daarom spreekt het mensen aan. Mensen mogen van hem zelf weten hoe ze de schilderijen interpreteren. Hij schildert ze gewoon vanuit zijn intuitie. Maar ze geven hen een gevoel van ontworteld -zijn, van geen houvast hebben.

Ik voelde wat mensen door de eeuwen heen gevoeld moeten hebben bij 'nieuwe' kunst: het doet je wat. Het kan je van je stuk brengen, maar het kan je daardoor ook aanzetten tot begrijpen of tot iets nieuws. Het kan het begin zijn van een nieuwe tijd.

Die Kontrolle

Vater

Het maakt mij nieuwsgierig wat andere mensen hiervan denken. Dus als je er bent geweest...laat me weten wat je er van vond, wat het met je deed. Wat je ervan kunt leren.

Intussen is het bijna Pasen en voor mij is dat toch Het begin van een nieuwe tijd. Een heel belangrijk houvast , waarvan ik blij ben, dat ik het heb : deze wereld is gered van de dood !
Goede paasdagen!